Bilirsiniz susuz kalan papatyayı,
Kaybettik gülümseyen yapraklarını.
Çocuk olan neşesini renkli nefesini,
Yere göğe sığdıramadığımız.
Mahremi bize ait olan pencereyi.
Sunulan imkan değildi insandı.
Anlamadan ziyaret oluverdik.
Çaresizliğin içinde gül açarya;
Merhamete güven dercesine
Sabah güneşi gibi gülümser
Cennetin ayaklarına serileceği anne!
İçimiz kapında duran, ümit ülkesi...
Dalına duran aşk meyvesi
Ya da selzenişli bir mavi hikayesi
Kayıt Tarihi : 5.1.2021 23:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Sevdiğim anne olacak cennet ayaklarına serilmiş kapısında ümitle aşkla durmakta bizlere düşer
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!