Anne bıraktın doğurduğunu

Hiç bilmezdim yokluğunun eksikliğini.
Yaşamak hissetmenin en derini.
Alışamadım bilsem bile gittiğini.
Anne, zor bilmek bir daha göremeyeceğini.

Bu sonunda bitecek kabuslu bir rüya değil ki...
Anneyi kaybetmek acıların acıyla birleşmesi.
Var mı bir yol ya da ona ulaşmak mucizesi?
Ne zaman duyacağım bir daha anamın sesini?

Güç dünyanın kötülük dolu yükü artıyor.
Bir dayanak, destek ,anne olmazsa zor.
Hayatımın şimdi boşlukları daha genişliyor.
Anne sen gittin ama acın bağrımı yakıyor.

Yaşam anne öncesi yok ve o öldüğünde eksik.
Ruhuma Allah'ın üflediği can artık ezik.
En zor an, kolundan çıkartılan bilezik.
Kırılıyor hep kalbim, sensiz daha nazik.

Vermez ki... hiç bir sevmek türü, onun verdiğini.
Allah'ın tesellisi tek avuntu, bir umut verirse cennetini.
Anne sen gidince anladım sonsuz değerini.
Anne doğurup bırakıp gittin, öksüz yetimini.