Anne Bir Bahar Daha Şiiri - Bahattin Tonbul

Bir bahar daha geçiyor sensiz
Bilmem kaç bahar geçti
Daha dün gibi
Yokluğun tüketti
Bedenimi
Ateş rengi umutlar zaman geçtikçe
Yoketti
Ağlayan gözlerim kurudu anne
Başımı koyacak diz bulamadım
Küllendi her bir yanım

Moda oldu üşümek
Yokluğunu deşmek
Acı verir artık ruhuma
Kokun olmazsa kahrolurum herhal
Sarıl sımsıkı sarıl bedenime
Isıt içimi ne olur
Buz kesmiş yüreğim
Yeniden canlansın
Anne

Yapraklar sararıp döküldü birbir
Sevgi misali
Yüreğim gün geçtikçe erir
Sokaklar bomboş
Oyun oynayacak çocuk bile yok
Ellerim üşüdü bak
Elleriyin arasına alır ısıtırdın
Ellerimi
Şimdi kim ısıtacak
Söylesene
Anne

Sen kaybolunca esir oldum
Dünyaya
Mahpusum evimde
Parangalarla bağlamışlar
Ayaklarımı
Morartmış bileklerimi
Yürüyemez oldum
Anne

Üstüm de karabulut
Gözlerimden hiç
Yağmur eksilmedi
Güneş hala doğuyor
Bak sensiz
Ve sessiz
Ne kadar doğsada ısıtamaz
Yüreğimi tenimi
Kimse senin kadar közsüz
Yakamaz bedenimi
Anne

Alıp götürmedin beni
Bekle zamanı gelir dedin
Bekliyorum o zamanı
Gelmedi mi hala
Çok özledim seni
Sesini ve kokunu
Çokmu çok özledim
Anne
Bahattin Tonbul
2.10.2013