Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Okurken bütün bedenim ürperdi...
Okurken annelik duygularım şahikalara çıktı..
Okurken yüreğimde uçurumlar açıldı..İnsanı altüst eden bir şiir..Mükemmel....
gerçekten inanılmaz insan okuyunca annesinin değerini biliyor.bunu müziğide var youtubede dinledim çok ağladım yağ :( bu arada efe senin yazdığın yazıda müthiş olmuş :D çok güzel yazmışsın içerik olmuş akıcı :D kafiyeli süper yani :♥
Çok hoş bir şiir ve harikulade bir ses sahibi Arif Nazım üstadımız.Allah ne güzel bir ses vermiş.Nazar olmasın inşallah.Onun şiir ve türküleri ile yıllarca gönüllerimiz serinledi huzur buldu.Sevgili gönüldaşım Arif beyi saygı,sevgi ve selamlarımla kucaklarım.Beni arkadaş listene yazarsan memnun kalırım.Esselamü Aleyküm.
harika bir şiir
Oldukça hüzünlü bir şiir Hiç bir anne herhalde evladının ''Anne ben ölüyorum '' sözünü duymak istemez.Annelere evlat acısı yaşatmasın tanrım.Evlatlara da zamansız anne acısı tabi.Duyguluydu şiiriniz.
Saygılar
YÜREĞİNE SAGLIK ÜSTADİM
ANNE BEN ÖLÜYORUMMM
ASKER DUASI KABUL OLURMUŞ
SESİMİ DUYUYORMUSUN ANNE
İLK AKLIMA SEN GELDİN
DUALARIMDA SEN İSTEDİM SESİMİ DUY İSTEDİM ANNE
LAKİN ELLERİMİ AÇAMIYORUM SEMAYA
ÇÜNKÜ ONLARI HİSSETMİYORUM ANNE
KAR YAĞIYOR TİPİLİYOR AZ ÖNCESİNE KADAR ÜŞÜMÜYORDUM
ŞİMDİ İSE BUZ KESTİM ANNE.
YANIMDA HERZAMANKİNDEN ÇOK ARKADAŞIM VAR
HEPSİ BAŞIMDALAR
İSİMLERİNİ SÖYLEMEK İSTERDİM AMA YÜZLERİNİ SEÇEMİYORUM
BAKIŞLARIM BULANIKLAŞIYOR ANNE
GÖĞSÜMDE BİR YANMA VAR ÜZERİNE BASTIRIYORLAR
AMA ACIMIYOR
KOMUTANIMIZ SANIRIM ELİNDE TELSİZLE MUHABERE YAPIYOR
KUMANYAMIZ BİTMİŞTİ BELLİKİ KUMANYA İSTİYOR
GÜNLERDİR BİRŞEY YEMEMİŞTİK
AMA BEN AZ ÖNCE NASIL OLDU ANLAMADIM DOYDUM ANNE
NEFESLERİMİ HİSSEDİYORMUSUN AĞLAMIYORUM
SADECE GÖĞSÜM DARALIYOR ZOR SOLUYORUM
ARKADAŞLARIM BASTIRIYORYA ONDAN OLSA GEREK ANNE
SİLAH SESLERİNİ DUYORDUM
MERMİLER YANIMIZDAN GEÇERKEN ÇOK GARİP SES ÇIKARTIYORDU
HAVANDA ATIYORLAR O DAHA BİR ÇIĞLIKLA PATLIYOR
EN SON MEHMET HAVAN DİYE BAĞIRMIŞTI SONRA SİLAH SESLERİ SUSTU ANNE
VÜCUDUM İNANILMAZ AĞIRLAŞTI
HER MEKTUBUNDA YEMEĞİNİ YE DER TEMBİHLERDİN
YÜZÜMDE TEBESSÜM VAR GÜLÜYORUM
BAK ŞİMDİ ÖYLESİNE AĞIRIMKİ KENDİMİ KALDIRMAIYORUM
İÇİM GEÇİYOR DARALIYORUM
ÇATIŞMANIN ORTASINDA BÖYLE BOYLU BOYUNCA UZANMAYI SİNDİREMİYORUM
SİLAH ARKADAŞLARIM GİTTİLER ÜŞÜMEYEYİM DİYE ÜZERİMİDE ÖRTTÜLER
ARTIK PUSLUDA OLSA ONLARI HİÇ GÖREMİYORUM
YARDIM ETMEK İSTİYORUM ANNE AMA DOĞRULAMIYORUM.
BİRAZ BEKLERMİSİN ANNE...
ANNE ORDAMISIN DUYUYORMUSUN
DUYUYORSAN DİNLE
NE OLDU ANLATICAM İNANMAYACAKSIN AZ ÖNCE
SEN GİBİYDİ
TERTEMİZ HEYBETLİ NURLAR İÇİNDE
MELEKLER GELDİ.
BENİ YIKADILAR
MİS KOKULAR SÜRDÜLER
SIMSICACIK ISITTILAR
HANİ ARKADAŞLARIM BASTIRIYORDU YA ÜZERİME
MADALYON TAKIYORLARMIŞ GÖĞSÜME
ŞARAPNEL PARÇASI SAPLANMIŞ
SENİN EN ÇOK OLDUĞUN YERE YÜREĞİME
BEN O AN ÖLÜYORMUŞUM ANNE.
BENİ KINALADIĞIN GİBİ ONUDA KINALA
KARDEŞİMİ HAZIRLA
BİZDEN BİRİ OLMALI BU ÇATIŞMADA
YERİMİ ALSIN BURDA ÖLMEK ÖLMEK DEĞİL
ONADA BİRŞEY OLUR DİYE KORKMA
ŞEHİT BİR OĞLUN VAR
BURDA ÖLMEK EN BÜYÜK DOĞUM
SENİN HALA İKİ OĞLUN VAR
AĞLAMA GÖZ YAŞINA KURBAN OLURUM
BEN AYAKLARININ ALTINDAKİ YERDEYİM ANNE
ÇOKDA HUZURLUYUM...
Bu şiiri arif nazımın sesinden dinlemek gibisi yok gerçekten gelmiş geçmiş en değerli şairlerden bi tanesi!!!
Bu şiiri arif nazımın sesinden dinlemek gibisi yok gerçekten gelmiş geçmiş en değerli şairlerden bi tanesi!!!
Nefes almak yaşamakmıdır anne?
Acı çekiyorum nefes alamam değil mi?
O halde ölüm acısız, Daha mı güzeldir ölüm?
Bu Siiri Sesli dinlerken Kendimden Geciyorum..
yurdumuza Okadar Buyuk sair Gelmistirki...
Kiymetini Bilememisisiz
Bu şiir ile ilgili 15 tane yorum bulunmakta