Anne, Ben Ölüyorum**
Yardım et anne, ben ölüyorum,
Çaresizlikler içinde, sanki bir delikte sıkışıp kaldım.
Hatırlıyor musun, çocukken yaramazlık yaptığımda,
Erkenden uyuma numarası yapardım, suçlu bir masumiyetle?
O günleri özledim, o saf halleri,
Karanlık gecelerde bir sığınak gibi,
Şimdi ise, büyüyen bir yükle sırtımda,
Yürek kırgın, dertler içinde kaybolmuş bir ben.
Ne ara büyüdüm, anne?
Sırtımdaki yüklerle, kederlerle birlikte büyüdüm,
Her yaşanmışlık, her acı, bir kırık daha ekledi,
Ve ben, bu yolda yürürken, kaybolan çocukluğumu arıyorum.
Şimdi, o masumiyetin yerini derin bir boşluk aldı,
Her adımda bir parça daha eksildim,
Önümde bir son var, ardımda sadece hatıralar,
Anne, ben ölüyorum, yardım et, büyüyen bu acıyla baş edemiyorum.
Nilgun Şirin 2
Kayıt Tarihi : 20.9.2024 03:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
içsel bir çaresizlik, tükenmişlik ve acı dolu bir vedayı anlatmak istedim. Kişinin hem fiziksel hem de duygusal olarak annesine olan bağına, bu bağın bir türlü kopamayacak kadar derin olduğuna rağmen, yaşamdan kopma hissiyle karşı karşıya kalmasına değinmek istedim. "Anne, ben ölüyorum" ifadesiyle, kişinin içsel fırtınasını, sessizce yaşadığı bu çöküşü ve hayatın artık onun için sona yaklaştığını, ancak bu vedanın en acı yönünün annesinden ayrılmak olduğunu ifade etmeye çalıştım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!