Dayanacak gücüm kalmadı artık,
Ciğerime oturan bu ağırlık,
Nefesimde geçmeyen bu ağrı,
Annem üzülmesin diye içime attığım her hıçkırık,
Gülüşümde gizlediğim her hüzün.
Sanki güzel bir rüyadan bitmeyen bir kabusa uyandım.
Sanki hiç sonu gelmeyecekmiş gibi.
Ölsem de kurtulsam diyorsun ya bazen.
Geride bırakacakların olmasa... Ailen olmasa yani.
Gözünü kırpmadan arabayı uçuruma süresin var ya hani.
Sadece onların varlığı durduruyor seni.
Anne kalbim paramparça.
Anne ben tükendim artık.
Güçlü görünmekten.
Mutlu görünmekten.
Anne ben ölüyorum artık.
Sana söyleyemesem de yavaş yavaş ölüyorum gün be gün.
Anne kuyunun dibindeyim ben.
Sadece sen çıkarabilirsin beni.
Anne tut ellerimi...
Yoksa inan bundan ötesi karanlık.
Yoksa inan ben dayanamıyorum artık...
Anne ölüyorum ben...
Kayıt Tarihi : 10.12.2024 03:01:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!