Düşünüyorum da anne….
Topraktan yaratılmış, hiç değeri olmayan,
Bir insan mıyım? Kimim ben?
Bakıyorum gökyüzüne
Yıldızları görüyorum,
Bir yanda ay, bir yanda güneş.
Yeryüzüne bakıyorum…
Dağlar var, denizler var anne.
Her şeyi, hepsini görebiliyorum
Ve her şeyi seviyorum
Anne ben kimim?
Yürüyorum insanlara doğru
Sevgi dolu, aşk doluyum.
Sağ elimde güller var,
Sol elimde karanfil
Dağıtıyorum herkese bitmiyor
Onlar her şeye değmez mi?
Yüreğimi, sevgimi, canımı dahi verebilirim
Ama kimse anlamıyor beni,
Hiç kimse……
Türkü dinliyorum
Bir yanda yürekleri dağlayan sesiyle
Mustafa Yıldızdoğan söylüyor
Bir yanda içime köz düşüren
Kuzeyin Oğlunu dinliyorum anne
Ve…. ve şiirler okuyorum
Şair ruhumu sevgi dolu sözlerle süslemek için
Vatan sevgisiyle dopdolu
Necip Fazıl Kısakürek’ten
Diğer bir sayfada
Nazım Hikmetin memleket şiirleri
Başım dönüyor anne…
Söylesene anne ben kimim
Öyle ya….
Senide anlıyorum
Kim bilir………
Kim bilir bu soruyu kaç kez
Sende kendine sormuşsundur
Öyleyse en iyisi susmak de
Bir şey bilmemek
Anne ben senim.
Kayıt Tarihi : 9.5.2010 16:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dizeler yanan bir yürekten dökülmüştü.
10 puanımla kutluyorum.
Selamlar..saygilar.
TÜM YORUMLAR (3)