“ANNE… BEN GİDİYORUM! ”(*)
Pusulası olmayan paraketesi bozuk eski bir vapurla
Kurtuluşun Savaşını başlatmak için Anadolu’dan
Karadeniz’e açılıyor Mustafa Kemal/Tarih 15 Mayıs
‘Karada bize ölüm yok artık’diyerek
En sevdiği yemeği kırmızı biberli kuru fasulye pişirmişti
Zübeyde Hanım oğluna/Yanında ince biber turşusu
Veda zamanı ‘Anne… Ben gidiyorum’diyerek başladı sözlerine
Ve işte böyle başladı bir milletin var olma mücadelesi
(*) :Mustafa Kemal’in kız kardeşi Makbule Hanım, Mustafa Kemal’in vedalaştığı o geceyi anılarında şöyle anlatacaktı:”Anneciğim… Ben gidiyorum. Buraların da Selanik gibi olma ihtimali vardır. Ben gittikten sonra yanılıp da sokağa çıkmayın. Benim işim mühim. Bu işte muvaffak olabilmem için huzuru kalple çalışmam lazım. Beni merakta bırakmayın. Giderken gözüm arkada kalmasın. Elimi ayağımı bağlamayın. Memleket için çalışırken sizden yana bir üzüntüye duçar(2) olmak istemem”(Can Dündar/Gölgedekiler-Seyir Defteri 1919)
1:Bu şiir Mustafa Kemal’i anlamak adına yazılmıştır.
2:Duçar: Far. Uğramış, yakalanmış, tutulmuş
Kayıt Tarihi : 29.1.2007 15:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
belki o an bir veda idi belki bir helalleşmeydi..
ama söylenmesindeki güç o kadar açık ki...etkilenmemek mümkün değil..hele ki şiirin açıklama bölümüne düştüğünüz not da eklenince varlığını vatan için feda insanların örneğini görmüş olduk...
değerdi...tebrikler...
TÜM YORUMLAR (2)