Anne Ben Çok Sensizim Şiiri - Sevgi Gül ...

Tepede süpürge otu toplarken
Düşüp aşağıya doğru yuvarlandım
Ta ki bir kaya hızımı kesip beni tutana kadar
Hayattan yuvarlanmak hiç öyle değilmiş
Ömrümün yüreği kan, gözleri ter içinde kaldı
Sen benim dinlendiğim kucağımdın annem

Eşeğe bindiğinde beni de arkana bindirir
Rampa yerlerden geçip giderken
Düşmemem için beline sıkı sıkı sarılmamı isterdin
Ölümünle öyle bir düşürdün ki
Sanki gövdemden ayrıldım
Yerle yeksan ettin beni annem

Tarladan köye dönüşümüzde
Hadi kızım türkü söyle de dinleyim
Şu yorgunluğumdan dinleneyim derdin
Ezberlediğim ne kadar türkü varsa söyler
Ben senin için bülbül kesilirdim
Hüzünlü şiirlerimi seslendirir oldum annem

Ölmeden önce sardığın yaprak sarmasını
Isıtalım derken unutup yaktık; ah!
Yoğun bakımda bileğime asılıp bırakmadın ya
Bir de gözlerimden gözlerini ayırmadın ya
Ben de öyle umutsuzluğun dibine tutup
Sardığın yapraklar gibi yandım annem

Sadece anne değil aynı zamanda güneştin
Evini yokluğunun karanlıkları boğuyor
Eşyaların eleminden nemli
Perdelerin açılıp kapanmıyor
Pencerelerin de gözlerini yumdu
Sen her şeyimizin annesiydin annem

Kırılan son nefesinin parçalarını
Sudan, topraktan, çiçeklerden toplamaya çalıştım
Yaşlı bir annenin yüzünden yüzünü çalıp
Seni ölmemişsin gibi hissetmeye yalvardım
Yokluğun bağrıma bir hançer gibi saplanıp
Gün boyu kalbimi kanattı annem

Artık ne kadar acı çektiysem
Oğlum beni bir gün kuzum diye sevdi
Sen benim annem misin dedim
Evet ben senin annenim dedi
Oğlum on dört yaşında oldu
Beni hâlâ kuzum diye seviyor annem

Sana anneler günü hediyesi olarak
Bir de ayakkabı aldığımı söylediğimde sevinmiştin
Yazın gelirken getirecektim hediyelerini kendimle birlikte
Nisanın on ikisinde hastanede
Mayısın altısında cenazende buldum kendimi
Aldığım ayakkabıyı giymen nasip olmadı annem