Dinleyin, lütfen dinleyin,
Çığlıklarıyla karanlığı yırtan,
Şu genç anne, kimsesiz insan;
Nasıl meleyor bebeciği için!
Evinin direği gece işinde,
‘’Allah’ıma emanet olun! ’’der,
Her gece işe gidişinde.
Yavrusunu ve eşini öper,
Tedirgin ve gözleri geride,
Öyle iner merdivenlerden.
Masum bebek daha altı aylık,
Ayak ucunda, beşikte,
Uyur masum...
Anası değil, deprem sallar,
Masumu böyle hoyrat hoyrat,
Anasının bütün yalvarıp yakarışına inat.
Caninin çıngırağıyla, karanlığın kollarında,
Uyur bebek, uyur masum masum...
Ana bu, koşmak ister,
Kucağına alıp, kendi kollarıyla sarmak ister.
Bu zalim zelzele,
Evini başına yıkıp da almak isterse bir can;
Bebeciğinin yerine,
Kendi canını vermek ister...
Koşar, koşar ananın ayakları,
Koşar beyni,
Koşar bedeni...
Lakin tutamaz,
Tutamaz bebeciğinin minik ellerini!
Oysa şuracıktadır,
Şuracıktadır altı aylık kuzusu.
Uzansa değecek,
Ah, bir doğruluverse...
Uzanıverse...
Yavrusuna sarılıverse, neler vermez zavallı annecik!
Lakin ne mümkün!
Ruhundaki deprem,
Dumura uğratmış bir kere bedenini,
Söz dinlemez ki eli ayağı!
Bebecik uyanır,
Anneciğini oyun yapar sanır.
Güler bebecik.
Anne ağlar, bebek güler...
Gecenin elinden düşer yere
Tek tek binlerce çıngırak.
Öterler hep birden çın çın...
Bu son sallanışıdır bizim apartmanın.
Şahadetler yükselirken gökyüzüne,
Annenin donuktur yüzü,
Gözleri donuk...
Hurdahaş olurken taş, toprak,
Yaşlı genç, çoluk çocuk,
Bebek ağlar, anne güler!
Ertesi gün hayrete düşer,
Yüzünde tebessümle ölen,
Genç annenin göğsünde,
Ağlayan bebeciği görenler!
Ana duygu: Annelerimiz çocukları için kendi canlarından bile vazgeçebilir.
Necip ZeybekKayıt Tarihi : 14.9.2008 12:17:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Değerli şiir sever dost,daha önce bu şiir ' Çıngıraklı Gelin Kız ' şiirinin içinde yer alan bir bölümdü. 'Çıngıraklı Gelin Kız ' şiirim çok uzun bir şiirdi. Okuyucunun uzun şiirleri sevmediğini fark ettiğimden bu şiiri biraz daha kısaltmak istedim.Biraz daha dedim çünkü 'Yüzleşme' şiirim de buradan koparılmış, bir takım ilaveler ve değişikliklerle yeni bir şiire dönüştürülmüştü. Aynı işlemi bir kere daha yapabilir miyim diye düşündüm. Kısaltma aşamasında gördüm ki bu bölümde tehlike anında annenin kendisini değil, bebeğini düşündüğünü anlatmışım. Annenin yaşama amacının çocuğu olduğunu anlatan bir şiir...Yani bu bölümün bir konu bütünlüğü ve bir ana duygusu vardı. Neden başka bir başlık altında yayınlamayayım ki diye düşündüm. Ve “Anne Bebek” şiiri doğdu. Belki ileride küçük ilavelerle daha fazla yeni bir şiir hissi oluştururum.Şimdilik şiirimin tek kelimesine dokunmuyorum. İçinizde daha önce bu şiirimi Çıngıraklı Gelin Kız' şiirinin içinde okuyup da bu yeni bir şiir değil diye hayal kırıklığı yaşayanlar varsa bu dostlarımdan özür diliyorum.
Teması fazlasıyla duygu yüklü öykünüzü, şiir diliyle anlatışınızdaki akıcı üslubunuza ve sonuç bölümündeki ustalığınıza hayran oldum.
Candan kutluyor, devamını diliyorum.
.
Selam ve sevgilerle
Seyfeddin Karahocagil
TÜM YORUMLAR (5)