Anne bana Güneş tek Çocukluğumda

Anne bana Güneş tek Çocukluğumda

Öldün
Anne bana güneş tek çocukluğumda
Bir de rüyalarım dost bana şimdi
Ölümüne alışamam
Kutupların kışından dondurucu

Köyüm güneş değil
Çağırmasın artık beni köyüm
Sen yoksun artık
Ve içimde karanlığın otağı

Anneler ölse evlatları ölmez mi...
Karanlıkta kalmaz mı
Anne güneşmiş
Kutuplarda olmaz mı
Soğumaz mı düşmez mi dünya gözünden
Anne ateşmiş

Ellerin çocukluğumda çiçek
Çiçek yüz çocukluğumda
Anne bana güneş çocuğumda
Anne bana güneş tek çocukluğumda
Sen öldün ölüm dirildi anne ölüm beni de öldürdü anne

Öldüğün günden beri
Çiçeksiz artık çağırmasın bu köy beni
Neden döneyim gurbetten köyüme
Anne çiçek eller yok
Kederli çiçekleri köyün

Sen tutmuşsun elimden çocukluğumda
Anne bana güneş tek çocukluğumda

Ellerin çocukluğumda
Çiçek yüz çocukluğumda
Anne bana güneş çocuğumda
Anne bana güneş tek çocukluğumda

İşte mezarın
Mezarında çiçekleri gizlemiş çiçekler
Çağırmasın bu mezar beni...
Anlat anne çocuk ölülere ölümün güzelliğini
Hangi çocuğun masalında karanlık...
Anneleri öldüren ölümün gözlerinde gece
Ölüm anneleri öldürdü o da cennetten sürgün
Anlat anne cennetini bana

Otur deme
Oturmam size sofralar
Ey sofralar bana baldan tatlı elleri gösterin
Onun kaşığını
Tabağını

Güneş bana mezar gösterme
Çiçek elleri göster...
Çiçekleri gizleyen bu çiçekler
Tek tek solar gönlümde

Gel deme
Tarlalar sizde bir güneş vardı
Gizleyin bütün çiçeklerinizi
Bana o güneşi gösterin

Söyle
Anne sesinden tatlı ses duydu mu bu tarlalar
Anlatsın seni bu tarlalar ve çiçek olsun
Elinden çiçek el gördü mü
Ya şu ev hiç güneş gördü mü senin gibi
Senin sofrandan tatlı sofra açılmaz artık odalarında...
Yıkılsın bu odalar yada başka güneş görmesin

Ellerin çocukluğumda
Çiçek yüz çocukluğumda
Anne bana güneş çocuğumda
Çağırmasın bu köy beni artık
Bu köy gurbetten zalim
Keder saraylar kuruyor

Söz hep geleceğim bu köye anne
Şimdi bana öpülesi ellerini göster
Çağırma beni köyüm
Bana güneş tek çocukluğumda
Bu akşam
Sitem doldum sağır tarlalara
Şu taşlı kötü niyetli yola
Şu sıvası çabuk bozulan toprak eve
Koyunlara kuzulara

Anne çiçek eller yok
Çağırmasın beni tarlalar
Çiçeksizsiniz işte tarlalar
Gurbet sizden zalim değil
Tarlalar siz yediniz annemin ömrünü...

Ellerin var
Sesin var
Anne güneş bana çocukluğumda
Bu akşam
Ay çiçeği çapaladığımız tarla
Karanlıktaydı anne
Tarla değil karanlığın obası

Zaman
Gam yükleyemiyor tek çocukluğuma
Ve rüyalarıma
Ellerim ellerinde
Sofralarda senin tabağın
Anne güneş bir çocukluğumda şimdi...

Anne öldün karardı dünya
Anne güneş çocukluğumda şimdi
Çağırmasın beni köyüm
Hatıralarda tatlı köyüm
Kimler sarsın yaralarımı anne

Anneler ölünce güneş batarmış ve doğmazmış
Tek güneş çocukluğumda
Çağırmasın artık beni köyüm
Köyüm dikenli

Bu akşam bir gam akşamı oldu bu akşam bin kere öldüm
Anladım
Anne mezarları yetimlerin bin kere öldükleri yermiş..
Çağırmasın artık beni köyüm
Gurbetlerde geçsin ömrüm...
Ölümün yabancılaştırdı köyümü anne

Sen cennetsin ve anne kutsalsın
Ve çocukluğum kutsalsın
Dudaklarım kehribardır ellerini öptü
Gözlerim mavidir yüzünü gördü