Anne bak babam Şiiri - Mercan Eryüksel

-Anne bak!
-Efendim yavrum?
-Bak babam var orada?
-Baban mı? Hani nerede?
-İşte annecim babam orada
Bir kız çocuğunu kucaklamış
Sevgi dolu gözlerle ona bakıyor
Onu kollarıyla sımsıkı sarmış
Ne de sıcaktır şimdi onun kucağı
İkisi de birbirini çok seviyor belli bu her hallerinden

-Ama kızım!
-O senin baban değil ki….

Öyle deme ne olur annem
Neden benim babam olmasın
Neden canımı acıtıyorsun
Hani sizin kalp ismini verdiğiniz bir yer var ya
İşte orası acıyor benimde
Sol tarafımda bir yer
Benim gibi bütün çocuklar da hissediyor mudur acaba bu acıyı?
Yoksa sadece babası olmayanlar mı hissediyordur?

Sahi anne acı nedir tam olarak?
Annesi babası ayrılınca, yüreği iki parçaya bölünmüş çocukların çektikleri midir?
Ayrı gayrı yaşamaya mahkum edildikten sonra
Sanki her şeyin suçlusu çocuklarmış gibi davranılması mıdır acı?
Bencilce yapılan çıkışlardan sonra,
Çocuğumuz bizim için ne düşünür demeden,
Onu hiçe sayarak yalnız bırakmak mıdır acı?
Her seferinde siz benim ne çektiğimi bilmiyorsunuz diyerek paylamak mıdır acı?

Keşke bunları sana sorduğum gibi babama da sorabilseydim anne..
Ama o beni dinlemez ki
Ne zaman dinledi ki
Keşke bir kerecik olsun bütün içtenliğiyle yavrum deyişini duyabilseydim
Bir kerecik olsun saçlarımı okşasaydı keşke,
Gülen gözlerle baksaydı yüzüme,
Belki bizim evimize gelmeyecek ama ben onun yanına gidince hediyelerle karşılasaydı beni,
Bir öpücük kondursaydı keşke yanağıma...

Ah annem nasıl da arzuluyorum bunları bir bilsen
Ama benim babam yapmaz biliyorum
O buz gibi
Hani evimizde buz dolabı var ya,
Kapısını açınca bir soğukluk gelir ya yüzüne
Babama bakınca da öyle oluyor anne
Canım çok sıkılıyor annem, hem de çok
Annelik ve babalık böyle bir şeyse eğer
Ben anne olmak istemiyorum
Kimse de baba olmasın
Çünkü çocuk olup da bunları görmek çok zormuş annecim
Çok zormuş….