Anne babasızlık Şiiri - İbrahim Özdemir 2

ANNE BABASIZLIK

Akşamın pür karanlıgı çöktümü insan yüregine,
Göz yaşları sicimleşir göz mineleri şafakları bulutlaşır,
Çıkmaz yollardadır aşkına umutlar,
Mutluluk sahne gördümü yıkılır dünyalar

O güzel günler onlar için yokuşa saçılır hasret tohumları,
Kırılmıştır kaburları,hayretli kalmış yılları,
Sararmış yaprak yaprak dökülür yıllanmış gönülleri,
Bir umut diye gökteki buluta binbir şekilleri.

Ben böyle istemeden öylece bırakılmışsam meger,
Sırtıma vurulmuş yüklü hasreti eger,
Kanatlarım hep kırık,dünya dolu yükü hep ben çeker,
Sabahın alacasında hasretlik çok çok beter.

O hasret biterdi kapalı yol musallada,
Göz yaşlarımı aldırmazdımki,yeri bellendi,
Şaibeli yollar asfaltlandı bitti yüreğimde,
Anne-babasızlık bahsedilmesin,düşmanımda.

Anne babalı mutluluk tablosu görmeye görsün gözler,
Kapanır yüzü koyun topraga düşer yüzler,
Çarçamur olur yüzün kaplandıgı muhitler,
Lanet okunur kadere,olsun artık sahipler.

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR