Anne babam nerede? Şiiri - Mustafa Akan

ANNE BABAM NERDE?

Bir ninni duyuyorum.
Öteden,ta uzaklardan.
Özlemim fışkırıyor,
Paslanmış kulaklardan.
Bu sen değilsin annem.
Bu ses neyin nesi?
Daha önce hiç duymadığım
Yoksa babam mı?
Öpüp koklamadığım.

Çıksam dik yamaçlı dağlara,
Duyarmı beni?
Ona bağırsam.
Koşsam yetişirmiyim ardından?
Yada gelirmi?
Onu çağırsam.

Cevap ver annem!
Sustun,nedir bu telaşın?
Ağladın,kimeydi bu gözyaşın?
Bir yavruyu avutmak,
Çok zor değilmi annem?
Gözyaşı,gözyaşıyla silinmez!
Sende ağlama sus annem.

Ben uyurken perdemi azıcık arala
Belki babam gelir,görmek için.
Azıcıkta mis sür yatağıma,
Güzel kokayım,babam için
Ve babamdan bir anı, anlat kulağıma.
Anlatki kurtulayım,kabusların pençesinden!
Anlatki korkmayayım,
Tipi, boran,şimsek sesinden..

Bana yetim diyor arkadaşlarım.
Doğrumu bu annem?
Ben yetim mi kaldım?
Bundanmı feryatlarım?
Uçamıyorum ben annem!
Yoksa kırıkmı kanatlarım?

Bedenim küçücük,
Özlemim büyük.
Ne ağır imtihan bu,
Bu ne ağır bir yük.

Dün yolda bir çocuk gördüm.
Başında bir el,onu okşayan!
Sonra uzaklaştılar,el ele tutuşarak.
Benim başım boş kaldı annem!
Döndüm eve ağlayarak.

Küçüğüm ben,
Bazen dalarım ufuklara.
Şimdi anlıyorum annem.
Dönemez babam,
Gitti çok uzaklara…

Biliyorum dünya yalan,ölüm gerçek!
Onu benden alan Rabbim,
Birgün diriltecek.

Şimdi sarıl bana annem.
Sıkıca sarıl,solmasın al yanaklarım.
Başımı göğsüne yasla,ısıt beni,
Üşüyor bak ayaklarım.
Mekanın cennet olsun, canım babam.
Ben senin hasretini,
Mahşerime saklarım…

MUSTAFA AKAN