Anne, Artık O Bildiğin Mutlu Çocuk Değil ...

İnsanlar beni tanıdığını sanıyor. Yanılıyorlar. Görünüşüme aldanıyorlar. Görünüşte; mutluyum. Herkesten daha mutlu. Umutluyum. Kalbim bir su kadar berrak. Hiçbir sorunu olmayan bir insanım. “Keşke yerinde olsam” denilecek bir insanım. Peki ya aslı nedir? Bildiğiniz gibi değilim ben. Lanet olsun ki değilim. Yüreğimi aşan sorunlar var. Bedenimi ve beynimi yoran dertlerim var benim. Rahat olduğum tek vakit, uyuduğum vakit. O da uyursam. Yerimde olsaydınız belki de kafayı yerdiniz. Beni en iyi sen bilirdin, Anne. Ama artık o bildiğin mutlu çocuk değilim.