Anne Anneciğim Şiiri - Murat Öztürk

İlk Doğuş,
Ele İlk Alınış Ve Okşanış,
Hepsi Sende Güzel..!
Canım Anam.
Hasret Gibi,
Sar Beni….
Al Beni Yüreğine Al….!
Dindir Özlemlerimi,
Bırakma Beni.
Nasılda Özlemişim Seni.
Sevgi Sende,
Şefkat Sende,
Ne Güzelde Demiş Peygamberim,
Cennete Giden Yol Sende.
Anne...Anneciğim…. Sar Beni Sımsıkıya.
Öyle Muhtacım Ki Sana.
Varlığın Cesaret Veriyor,
Yokluğun Yara.
Annesizlik Zor Ama…
Ben Daha Alışamadım Ki Sana,
Bırakıp Gitme Beni,
Anne Özlemini Tatmadım Daha.
Beni Koyma Çaresiz,
Beni Yapayalnız,
Bırakma Bu Dünyada..!
Doyamadım Ki Kokuna..!
Daha Büyüyüp Sarılacağım,
Kollarına…!
Güller Dökeceğim Yollarına,
Anne…..ANNECİĞİM….
Sensizliğe Koyma Beni,
Alışamam Yokluğuna,
Anne Diyebilmeliyim,
Annemi Sevebilmeliyim,
Ne Olur Anne Gitme…!
Beni Sensizliğe İtme…!
Anne….! ! !
O Saçlarını Tutmalıyım,
Sana Saatlerce Bakmalıyım,
Büyüyünce Ne Şiirler Yapmalıyım,
Küçük Bedenimle Koyma Beni Tek Başıma…
Anne Ne Olur Ağlama,
Annem Ne Olur Beni de Al Yanına…
Gittiğin Yere Beni de Götür..
Dayanamam Ben Yokluğuna,
Annee...Anne...Anneciğim.....! ! ! ! ! ! !

Murat Öztürk (Sessiz-Sair)
07.08.2007

Annem Yok Artık Beni Doğururken Öldü.....Ve Bende O Çocuksu Halimle Anneme Olan Özlemlerimi Dile Getirmeye Çalıştım....Hayal Ederek....Bir Anne Şiiri Daha Güzelde Yazılabilirdi...Ama O Anlık Aklıma Ne Geldiyse Onları Paylaştım Ve Döktüm Satırlara.....Tabi Ölen Bir Annenin Evladının Yerine Koymaya Gayret Gösterdim Kendimi....Hata Ve Kusurlarım Olduysa da Affola....