Anne, Anneciğim Şiiri - Münire Çetin

Münire Çetin
93

ŞİİR


0

TAKİPÇİ

Anne, Anneciğim

Anne, Anneciğim
Neredesin nereye gittin?
Sağıma dönüyorum yoksun,
Soluma dönüyorum yoksun,
Akşam birlikte yattık, sabah yoksun
Elime yaktığın kına ayrılık nişanı mıydı ana?
Bak onlar geçti, gelip yakmayacak mısın?
Gelmeyecek misin ana?
Orada yıkadılar ve götürdüler seni
Götürenler geldiler, sen neredesin?
Bak kestiğin saçlarım omuzuma indi
Kim tarayacak onları, kim örecek?
Darmadağın oldular.
Gel artık anne gel!
Dön neredeysen!
Kundakta bıraktığın kardeşime
Senin adını verdiler
Kundakta değil artık; koşup oynuyor
Gel de gör!
Kucağına koşmak seni sımsıkı sarmak istiyoruz
Aç hadi bize kucağını, kucakla ne olur!
Şefkate susadık, seni çok özledik
Lütfen dön anne!
Gözyaşlarımız damlaydı;
Dere oldu, çay oldu, umman oldu!
Gelmedin nerelerdesin?
Kalbimiz sevgisizlikten çöle döndü
Sevgi yağmurumuz ol
Çorak dudaklarımızda
Bereketli topraklar gibi başak ol!
Gülümseme ol!
Gittiğin günden beri her mevsim kış;
Üşüyoruz anne!
Her gün, gece;
Korkuyoruz anne!
Ne bir güneş doğuyor ufkumuza
Ne de bir ay, gecemize...
Ağlıyoruz sensizlikte,
Ağlıyoruz anne!
Bir sıcak ele tutununca seni arıyoruz
Bir buse konunca yanağımıza, sen sanıyoruz
Birden hakikat tokadıyla düşten uyanıyoruz
Sensizlikte seni arıyoruz!
Anne, anneciğim!
Kulağımıza uzaklardan ince bir ses çalınıyor
Sevinçle o sese koşuyoruz
'Annemiz bu! ' diyoruz
Annemiz döndü!
Bakıyoruz ne annemiz var ne de kimsemiz
Sensizlik boynumuzu büküyor
Sensizlik yüreğimizde bir sızı
Sensiz kan ağlıyor kalbimiz, kalbimiz anne!
Anne,anneciğim!

Bir gün...
Döndü annem dedim
Sokuldum kucağına
Okşadı,okşadı sevdi beni
O okşadı ben sokuldum kucağına
Sevinçten kalbim duracaktı
Doyasıya öptüm onu annem diye diye!
Ayrılık saati geldiğinde feryat figan ettim
Ağladım anne, onu sen sandım
Anne, anneciğim!
Sensizlik beni deli etmiş de haberim yok
Sen de yoksun, yoksun anne!
Neredesin, nerelerdesin?
Gel artık, gel anne!
Anne, anneciğim!
Gittiğinden beri kaç gün kaç gece oldu!
Saatler gün, günler yıl
Yıllar asır oldu
Asırlar var ki dönmedin anne!
Anne, Anneciğim!
Nasıl bir yere gittin ki dönmedin?
Orada başka yavruların mı oldu?
Onları mı bağrına bastın?
Bizi değil onları mı sevdin?
Onları da al gel!
Bizi de bas bağrına!
Gel anne!
İnan anneciğim inan
Hasretimi saysam sığmaz asırlara
Feryadımı bassam dayanmaz dağlara
Bizler sana muhtacız!
Dön artık, lütfen dön!
Lütfen anne! ! !
Anne, anneciğm!

Münire Çetin
Kayıt Tarihi : 26.2.2007 11:40:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Hikayesi:


1995 Kurban bayramında kuzenim onsekiz yaşında üçüncü çocuğunun doğumu esnasında vefat etti. Üç, birbuçuk ve sıfır yaşlarında bıraktığı çocuklarına veda edemeden... koklayamadan...doyamadan... Bir yıl sonra dayımı ziyarete gittiğimizde ölen kuzenimin üç yaşındaki kızı da oradaydı.Ben nereye gidersem peşimde...Meğer o yetim yavru beni annesi zannetmiş.Biz oradan ayrılırken 'Annee yine mi gidiyorsun gitmeee'diye bir feryadı vardı. Yüreklerimiz sızladı onun bu haliyle ikinci bir yas yaşadık. O feryat yürekleri dağladı bütün köyü gözyaşına boğdu. Bu şiir minik Hatice'ye ve bütün ana kuzusu yetimlere...

Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.
  • Mustafa Yılmaz İsmailoğlu
    Mustafa Yılmaz İsmailoğlu

    Gönül dostum, güzel.. Gönlüne sağlık.
    Selamlar.

    İsmailoğlu Mustafa YILMAZ

    Cevap Yaz
  • Ayşe Hazan Aydın
    Ayşe Hazan Aydın

    TEBRİKLER.........

    Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (2)

Münire Çetin