Anne Şiiri - Ersin Altun

ne ilkbaharın kokusu
ne çiçeklerin zarif dokusu
avutamaz içimi zozanların büyüsü
ne zormuş be ana
buralar sensiz çekilmiyor
sırası mıydı aniden çekip gidişin
oysa hiç alışkın değildim vedalara
biliyorum ondan veda etmeden çekip gittin.

biliyor musun artık yaylalar bomboş
zozanlar çiçek açmıyor
berivan kalmadı buralarda
esmiyor artık gecenin ayazı
topraklar çoraklaştı
kuzucuklar bile annelerine melemiyor
ne bahçe kalmış nede bahçıvan
sen gittikten sonra oralar dar geldi bana
sığamadım koscoca memlekete
anlayacağın herşeyi bıraktım düştüm gurbette

bilemiyorum her ayrılık bu kadar zor mu
sen gittin herşey yarım kaldı
düşler,umutlar, sevgiler
birer birer beni terk ettiler.
içimde biri ölüyor anne
yüreğim cam kırıklarıyla dolu
bir tarafım isyan, bir tarafım özlem
bir tarafım yangın, diğeri ise cehenem

bazen ben bile anlayamıyorum dilimdem dökülen cümleleri
bildiğim tek şey var
bu haykırış sana olan sonsuz özlem.
unutamadım
annemi
sozanları
berivanları