Anne Şiiri - Emre Şenkal

İlk defa ellerim acıyor anne,
Kendimi öldürüyorum kendi ellerimle
Hiç kıyamazdın ya üzülmeme
Kendime vurmaktan ellerim acıyor anne,

İçimde su içen kuşlar vardı anne,
Kendi sesimden korkup kaçtılar
Pır diye uçtular dallarımdan
İçime bir daha kuşlar konmayacak anne

Bir gardiyan var içimde anne,
Hep beni onun yanına hapis eden,
Ellerimi onunla kelepçeleyen
Bir gardiyan var içimde

Semazenler niye dönmüyor anne,
Niye kaybediyorum gittikçe
Kaybetmek içinmi kazanıyoruz,
Yoksa kendimimi kaybediyorum anne

Niye büyüttünki beni anne
Hep bebek kalamazmıydım içinde
Yenik başlayacağımızı bile bile
Başlamamış bir oyuna başlanırmı sence.

Onu aklımdan silemezsin dimi anne
Gözlerini silebilirmisin ellerinle
İlk doğduğum günkü,
Yeniden günahsız olabilirmiyim anne.

Durdurabilirmisin içimdekileri anne
Çocukken istemeden öğrettiğin gibi
Bütün herşeyimle güvendim sana
Ben düşerken beni niye tutamıyorsun artık anne

Özgürlük dediğin bunu anne,
Düşerken yanlız kalmakmı sence
Keşke ilk yürümeye başladımda bile
Düştüğümde kaldırmasaydın beni ellerinle

İnsan büyüdükçe yere daha ağır düşüyor anne,
Gökdelen gibi yaşıyoruz,
Büyüdükçe yükseliyoruz yerden
Bu yaşta yerden çok yüksekteyim, tut beni anne

Bir kız var anne, bir kız var beynimde
Hayatımdan çıkaramayacak kadar sevdiğim
Onunda annesi olduğunu bildiğim
Bir kız var yapayanlız anne.

Ne yapıcam ben, ne yapıcam anne,
Ne yaparım onsuz, o neyapar bensiz
Ona haksızlık ediyorum dimi,
Bir gün bırakıp beni gidecek dimi anne

Ölmekte böyle birşeymi anne
O zamanda önce ruhumu ayrılıyor insanın bedenden
Sonramı kanlarımı çekiliyor damarlarımdan
Ben ölüyormuyum anne.

Onu görerek daha çok üzeceğim anne
Ona dokunarak daha çok üzeceğim
Onu ellerim olmadan nasıl severim,
Bana onsuz yaşamayı öğretsene anne.

Yaşamak çok mu şart anne,
Ayakta kalmakmı lazım onsuz gecelerde
Yaşamam için su içmem gerekiyor,
Sence onun elinden su içmeden yaşanırmı anne.

Niye sevdik biribirimizi anne
Niye yaptık bunu biribirimize
Niye ayrı yollara doğru sevdik
Niye birleşemedik anne.

Bana onsuz hayatı yaşatan tanrım
Onu tanıdıktan sonra niye güç vermedi anne,
Niye bizi biribirimize attı, niye anlamadı farkı
Şimdi bizi niye ayırıyor anne.

Ben onu öptüm anne
Bedenim dayanır, bedenim yok zaten
Ama ruhum dayanmıyor, dayanamıyorum
Ruhum benden bu kadar diyor anne

Onu nekadar sevdiğimi biliyorsun dimi anne
Nolur uzaktan öyle durup yüzüme gülümseme
Bir şeyler söyle, kız bana vur, bağır
Ama nolur sessiz çığlıklar atma bana anne

Hadi tutsana ellerimden,
Çocukken yaptığın gibi
Bana ayakta durmayı öğretsene
Sarılsana bana anne.

Hem korkup hem kormadığın oldumu anne
Korkmaktan kormamak cesaretmi sence
Korkakmıyım ben cesurmu.
Cesursam niye titriyorum anne

O gidecek anne,
Alıp başını gidecek uzak yerlere
Benim olmadığım yerlere gidecek
Ben o günmü öleceğim anne

Anne izin verme kendimi öldürmeme
Ellerimi onunla bağlasana anne
Beni ayırma ondan nolur,
Yada bana onun yanında dayanma gücü versene

Bir rüzgar ol anne,
Al götür beni onsuz yerlere
Ne olacaksa olsun demekten korkuyorum
Beni ondan çok uzaklara götürme anne

Anne, sen hiç ağlayan çocuğumu gördünmü
Dayanma gücümün bittiğini gördünmü anne
Beni sevmekten başka ne yaptın, niye bana öğretmedin bunları
Ben bittim, benden bu kadar anne.

Ruhum öldü anne,
Gereksiz bir beden kaldı sadece üzerimde
Rüzgarlarda savruluyorum
Ruhum olmadan ayakta duramıyorum anne

Niçin bedenler bu kadar önemli
Niçin bedenimi tutamıyorum anne
Ruhsuz boş bir tabut gibiyim
Boş tabutlar soğuk olurmu anne

Neye yararki sen polis olsan
Katilim benim anne
Ruhumu öldürdüm bedenimle
Bedenimide o öldürüyor anne