Sarmaladın sonsuzluğu gidişinle,
yavrularını sarar gibi,
sonsuzluğu kıskandım...
Aydınlattın karanlığı ışığınla,
karanlığı kıskandım
çünki içinde sen vardın...
anlamsız kaldı her şey...
Koşmadım kimseye bir daha
sana koştuğum gibi
sevmedim,sevemedim
seni sevdiğim gibi...
Anne!
büyüsemde
hep küçücük kaldığımı
anladım;
gönlüme hüznün düşünce...
Bilirim hep yanağımı okşadın
her sabah melteminde,
sevinç nidalarını dinledim
ziyaretimde
o selvi gölgesinde...
Anne!
bir sihirli düştün,
bir sıcak gülüştün,
hayata dönüştün bana...
Her canlı aslına dönermiş bak,
ben senden,
sen benden koptun anne,
bir gün,
bir gün bağrına döneceğim,
bekle,
bekle beni anne...
Kayıt Tarihi : 17.6.2009 00:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Annesinden kopmuş tüm can parçalarına armağanımdır...
bir sihirli düştün,
bir sıcak gülüştün,
hayata dönüştün bana...
Her canlı aslına dönermiş bak,
ben senden,
sen benden koptun anne,
bir gün,
bir gün bağrına döneceğim,
bekle,
bekle beni anne...
Ne kadar güzel, içten, samimi bir anlatımla o mukaddes varlığı anlatmışsınız.Rahmet diliyorum annenize, yüreğiniz dert görmesin.
TÜM YORUMLAR (2)