Anne Şiiri - İdris Çetin

Allah ve Resulün’ den sonra,
Çilelilerin en çilelisi,
Sevgililerin en sevgilisi,
Şefkatlilerin en şefkatlisi,
Ciğerlilerin en ciğerlisi…

Anne demek istiyorum,
Ta ciğerimin bağından,
Sarılmak istiyorum sana,
Kaf Dağının arkasından…

Senin sevgin ve kokun,
Sardı beni, ötelerin ötesinden;
Emzirdiğin sütün kokusu geldi,
Vadinin derinliklerinden…

Annem: “ Yavrum “ dedi sardı bağrına,
Eledi, beledi aldı kucağına,
Bıraktığı körpecik yavrularının,
Kutsal emânet olduğunu biliyordu;
Yaratanına karşı sorumluluğunu,
Onları iyi yetiştirmekte buldu…

Rehber olarak seçti; Allah ve Resûlünü
Ve peygamberlerin güzel ahlâkını,
Aşıladı yavrularına, candan bir bir;
Dedi, “ Bütün bunların Allah sahibidir. “

Çalıştı, çabaladı, ortaya koydu gayretini,
Bir gül diker gibi, süsledi bahçesini,
Sevgi ve merhamet fideleriyle,
Umutlarla filizledi, onların geleceğini…

Asmalar dikti, pekmez olsun diye,
Kurbanlar kesti, barınsınlar diye,
Adaklar adadı, İsmailler olsun diye,
Bıçakları taşlara çaldı, kessin diye…

Anne, seni anlata anlata bitiremem,
Seni hatırlamadan da asla edemem.
Sen, beni emzirdin ve büyüttün,
Bir kuş yapıp, havaya uçurdun…

Yetiştirip sevinçle askere yolladın,
Beşiğimi usanmadan az mı salladın?
O sevgi dolu bakışların ve sen,
Hâlâ sevgi ile doldurur içimi…

Artık yaşlandın, yürüyemez oldun,
Senin, Rabbine ve onun emirlerine,
Karşı olan sevginse, genç ve dinamik;
Benim, yüreği sevgi dolu anneciğim…

Senin bakışların yürür, tozlu yollarda,
Beni şaha kaldırır, umut yolculuğunda.
Senin sevgi dolu tükenmez hatıraların,
Yaşar, uykuyla yatağımın başucunda…

Senin bizim için çektiğin çileleri,
Ölene dek hep hatırlayacağım,
Sen, artık kara toprakta olsan da…
Kalbimin derinliklerinde olduğunu unutma.

Anne, babaya güzelce bakmak,
İslam’ın emridir Müslümanlara.
Cennet, anaların ayakları altında,
Cennete uçmam için, onlara of bile,
Dedirtmemem olmalı birinci görevim,

Anamsın, ciğerimsin baş tacımsın;
Sen, gönlümün tükenmez ilacısın…

13. 09. 1995
İstanbul