Anne Şiiri - Sadık Turgay

Anne sen bana hiç ağlama demiştin
Dua etmiştin yüzün hep gülsün diye
Mutluluk gölgen gibi takip etsin demiştin
Dertler kederler senden gitsin demiştin

Bazan gözlerim uzaklara takılı kalıyor
Nedenini belki biliyorum bir hüzzam kaplar içimi
Aşıkmıyım sevdalımı yoksa hasretmi bilmiyorum
Ama bazen kendimi zor tutuyorum anne

Boğazımda düğümleniyor kelimeler
Gözlerim gözlerim doluyor anne
Sırf senin duan kabul olsun diye
Ağlamıyorum ağlamayacağım anne

Aklıma gelmiyor değil şad günleri
Sevinmiyorda değilim aslında
Yüzüm hep neşeli ve mutlu ama
İçim bambaşka duygularla dolu anne

Etrafımda mutlu insanlar var
Gulenler sevinenler gezenler var
Bende mutlu görünüyorum hali ile
Ama yalnızlığımda bir aşkayım anne

Senin gibi bana herkes gülen adam diyor
Ama ben hiç kimseye sezdirmiyorum acılarımı
Düşündükçe harabeye dönüyorum sanki
Ama anlatamıyorum kimseye acılarımı anne

Yıllardır içimde sakladım acılarımı
Hiç kimseye duyurmadım adlarını
Kimseye anlatmadım anılarını
Ama içim yanıyor içim acıyor anne

Ben gerçekten gülen biri değilim anne
Sır gibi sakladım dertlerimi hüzünlerimi
Kimseye sezdirmem göz yaşlarımı
Ama kusura bakma anne
Ben hep ağladım gizli gizli ağladım anne