Anne.. Şiiri - Özkan Erdoğan

Yine köşe bucak gezinirim anne
Gurbet işledi sardığın şu sineme
Yine efkarlandım ve seni aradım
Dayanılmaz yokluğun en çok sana yandım

Susadım bana sarılmana beni sevmene
Ve yine doldu gözlerim ağlarım anne
Yokluğunda gelemedim kendime
Özlüyorum seni neredesin anne

Kaç gece gizli gizli ağladım çocuk gibi
Sana sarılıp uyumayı özledim anne
Dizlerine koyar başımı cennete dayanmış gibi
Dertlerimi sende unutmayı özledim anne

Her canım yandığında sızlayan yüreğin
Şimdi nasıl dayanır ayrılık acısına anne
Bilirim benim yaradandan tek dileğin
Yolum gurbete çıkar belki dönerim anne

Ölüm ancak bu kadar can yakar
Gözlerim her gün her gece sana ağlar
Kimse bilmez içim de ne fırtınalar kopar
Senden gayri sevda yalanmış anne

Acılar yoklar yine gönül kapılarımı
Bir kenara attım tüm arzularımı
Yığdım gönlüme sıcacık anılarımı
Yine özlemin sardı dört bir yanımı anne

Gariplik buıymuş demek yaban ellerde
Resimlere bakıp hıçkırıklara bağulmakmış
Ayrılığın en ağırı megerse anadan ayrı kalmakmış
Hayalin canlanır gözlerimde nerdesin anne

Güvercinler misali ucuversem sana doğru
Yada bir beyaz ata binip koştursam
Yıksam diyar duvarlarını yol gurbet yolu
Özledim seni anne bir gül geleceğim

Yaş ersede kemale taptaze bir sevda
Olgum diye yankılanan o narin sada
Hala çınlar her olgum deyişin kulaklarımda
Senden gayrı yar mı var senin bu evladına

Bir gün elimde bastonumla da olsa
Hayatımın son bir mevsimide kalsa
Canımın her ne vakit yanarsa
Anne diyeceğim annem diyeceğim