Anne Şiiri - İnaylı Ahmet İlhan

Gecenin karanlığında, 2 – 4 nöbetinde,
Rüzgâr kuzeyden soğuk soğuk esmekte,
Yağmur gökyüzünden hafifçe yağmakta,
Üşüyorum, ısıt beni anne.

Yağmur şiddetini arttırıyor,
Bak her tarafım ıslanıyor,
Bu yağmurluklar hep içine su alıyor,
Üşüyorum, ısıt beni anne.

Gecenin bir yarısı girdiğimizde mevzinin içine,
Kanımızın sonuna kadar beklemek için vatanı,
Bazen aklıma sen geliyorsun, öyle ansızın,
Üşüyorum ısıt beni anne.

Biliyorum senin beni gördüğünü,
Şu yağmur, rüzgâr altında nasıl üşüdüğümü,
Her şeye rağmen nasıl vatanı koruduğumu,
Üşüyorum, ısıt beni anne.

Keşke bu gece yanımda olsan,
Soğuk silah yerine sana sarılsam,
Kollarının arasında beni sımsıkı sarsan,
Üşüyorum, ısıt beni anne.

Seni özlemekle geçiyor burada günlerim.
Bir daha seni göremeyeceğimi biliyorum.
Sen yattığın yerde rahatsın onuda biliyorum.
Ama çok özlüyorum seni anne.

Mezarından çıkıp baksan dünyaya,
Senin oğlun bak vatan korumakta,
İşte sen, işte senin oğlun,
Oğlun çok özlüyor seni anne.