Anne Şiiri - Ercan Demirci

Bana da yer ayır
Hemen yanıbaşında
Bırakıp gidecek ne vardı sanki
Bilirim emir büyük yerden
Başım üstüne ANNE
Hani bir gün kavuşmak ümidi olmasa
Bir de dolmasa şu gözlerim
Sen andıkça ANNE
Ne çok severdin toprağı
Hayat var derdin
Kim derdi toprağı kıskanacağımı
Soğuk mu, sıcak mı
Aydınlık mı, karanlık mı
Diye düşüneceği mi
Ve özleyeceğimi toprağı ANNE
Gittin, yalnız bıraktın beni
Toprağa sevdalıydın bilirim

Ama ah şu yalnızlık
Yalnızlığın adı sensizlik
Sensizliğin adı yalnızlık
Ancak sen varken çekiliyordu hayat
Sen varken de insanlar
Birbirlerini öldürüyordu ANNE
Fakat şimdi sen yoksun
Ve insanlar daha zâlim
Ve sen yoksun ya ANNE
Artık bütün çocuklar öksüz
Neden alıştırmadın sanki yokluğuna
Hazırlıksız yakaladı yokluğun
LA İLAHE İLLELLAH' derdin
Namazda görürdüm hep
'ŞEFAAT YA RESULELLAH' derdin

Demek bunun içindi
Bunu içindi göz yaşların
Beyaz tülbentin
İşlemeli seccaden
Bana da yer ayır
Hemen yanıbaşında ANNE
Hem artık toprak
'Kara toprak' değil
Çünkü sen varsın orda
Bir gün seni çağıran kudret
Beni de çağıracak bilirim ANNE
Ama artık ne gam
Adı ölüm olmuş
Ne çıkar ANNE
Kötü olsaydı eğer
Ölür müydün sen ANNE
Hem hayat var derdin toprakta
Demek bunu kastetmiştin ANNE...