Anne Şiiri - Sami Çiftçi

Anne gurbet büyüttü beni
Kucağında büyütür gibi
Hala ağlıyor musun beni düşünerek
Az kaldı anne az kaldı
Yollar uzun memleket uzak olsada
Geleceğim sana güzel annem
Bir gün ansızın çıkıp geleceğim
Yüreğindeki ateşi söndüreceğim anne
Ağarmış saçlarına kına olacağım
Kurumuş gözlerine yağmur
Nasırlaşmış ellerine merhem
Yaşlanmış yüreğine sevgi ekeceğim
Sana geleceğim anne üstüm başım
Gurbet kokarak geleceğim
Sana büyüyerek geleceğim anne
Elimde kalem, kitabımla
Çoraklaşmış toprağımıza umut olacağım
Yeşerecek fidelerimiz anne
Boy verecek artık ağacımız
Artık toprağımıza umut ekeceğiz
Yüreğimize yeniden sevgi anne
Evet anne çıkıp geleceğim bugün yarın
Heybemde bu sefer bir avuç gurbet olacak
Korkma anne tekrar uzaklara gitmek
Seni yalnız bırakmak için değil
İçinde sana olan hasretim
İçinde sana olan özlemim var diye
İçinde sensiz geçen yıllarım var diye
Umut var diye anne
İçinde yitip giden çocukluğum
Kucağın ve yüreğin gibi beni büyüten
Gurbeti heybemde getireceğim anne
Bir avuç da olsa getireceğim
Çünkü onda sensiz günlerim var
Kokuna hasret yüreğim var içinde anne
Yitip giden aç kaldığım günler
Ve yitip giden en güzel yıllar var diye anne
Aç kollarını anne ben geldim
Sana gurbetten kendimi getirdim
Hayırsızını, vefasızını getirdim sana geri
Anne bak ben geldim hayırsızın
Ama bu sefer ağlama anne
Sevinçten de olsa ağlama
Bak cebimde sana olan özlemim var.