Anne Şiiri - Murat Cetin

Ne övülesi ad,
ne mukaddes isim
nefesinde uyandı
can buldu ağlayarak
şu garip cismim.

Kelimeler kifayetsiz anlatmaya
emsalin yok ki yaratılmadı
güneşten sıcak ipeksi dokunuşların
aç kollarını kopartırcasına
anne!
çakılsın yüreğime mıh gibi
öpüp okşayışların.

Cefa;
ezelden boynuna asılı yafta
Rahim sıfatı hakkın
sende tecelli eder
kalmaz elbette ki anne kalmaz
sevgimiz lafta
kıskanır seni gökte melekler

Ah desem, kopar bilirim
sende tufanlar
kararır gün, kararır gece
unutmak mı ne mümkün
acını içine kal diye
gömersin anne.

Bak karşında duruyor anne
bi tanen, kınalı kuzun
kara gözlü ceylanın
firari gecelerde hani
bakışına vurulduğun
deli divane
ayırma gözlerini ne olur
ayırma benden
cenneti hüzün bürür
yokluğunda anne...

YAVRUN