Anne Şiiri - Abdulkadir Uçar

Çocuk sahibi olmadan hiç düşündük mü?
Ne kadar ufak olsa da kim taşır sürekli karnında
Dokuz ay on gün, kafa, yumruk ve tekmelerle
Yani iki yüz seksen gece ve gündüz.

Doğum sancılarını; çocuğuna olan sevgisiyle
Nasılda katlanılır hale geldiğini kim gösterebilir?
Şefkat ve sevgi ile emzirdiği sütün her damlasını
Karşılıksız kim bir çırpıda helal edebilir?

Bir gün bile uykumuzu tam almasak
Dengemiz bozulup sinir küpü olurken
Her gece tatlı uykusundan defalarca kalkıp
Ayni sevgi ve şefkati kim gösterebilir?

Yemeyip yediren içmeyip içiren
En ufak bir hastalığında çırpınıp deliren
Sevginin, şefkatin, emeğin ve fedakârlığın
En yüce örneğini kim verebilir?

Bir şeyden bilerek vazgeçmek fedakârlıktır.
Ama bir olur, iki olur en fazla üç
Her çocuğu için, o nu büyütüp yetiştirene kadar
Bir ömür süren fedakârlığı kim yapabilir?

Anne kucağı, anne sevgisi
Senden başka kim yavrusu için kendisini feda edebilir ki
Anne olmak herkesin nazarında bir ayrıcalıktır
Bu yüzden cennet annelerin ayakları altındadır.