Anne Şiiri - Baran Çağlayan

işte ben geldim anne...
çıkarsız duygularımı,yersiz kuruntularımı
bir tarafa bırakarak sana geldim...
ne zormuş tavana asılı bakışlar altında
sabah olmayı bilmeyen gecelerde uyumak.
ne çarşafım halden anlar,ne yastığım.
ne güzelmiş sabah olduğunda
sesini bir kerecik duymak...
Birgün anlarsın demiştin ya hani,
ne zor ve kutsaldır anne olmak,
anladım anne,yokluğunun ruhumdaki boşluğunu,
bisikletten düşünce,neden deli gibi bana koştuğunu...
Kara bir bulut gibi peşimden gelir kırılmışlığın
tadı gitmedi hala yanağımdaki o sıcaklığı dudaklarının
sana bir ömür borçluyum anne
şerefin,faziletin,iyiliğin ve güzelliğinin ördüğü
içinde sen ve ben olan bir ömür...
ahh anneciğim ahhhh...seni ne kadar sevdiğimi bir anlasan,
ömrünü sana adamış,tek akşım dediğin oğlun BARAN...