Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Anneye seslenişte şair yüreği büyük sevgisini özel kelimelerde göstermiş....Beğeniyle okudum.TAM PUAN.TEBRİKLER...
Bak yine anneler günü geldi
Herkes çarşı pazar hediye beğendi
Sen derdin ya ne alsan benim için değerli
Gelsen de hediyeni versem anne
Torunların seni sorar hergün
Seni isterler bilmezler ki nedir ölüm
Hasretinden solacak o iki gülün
Onların hatırına dönsen anne
Olmayacak dua tabii ki bunlar
Sen dönmeyeceksin geçse de yıllar
Dünyanın kuralı hüzünlü sonlar
Hiç olmazsa rüyamda görsem anne
Duygu dolu harika bir çalışma. Yüreğinize sağlık.- Saygılarımla.
Sen gittiğin günden beri
Oğlunu bir görsen anne
Rengi soldu buz gibi teni
Ne olur tekrar gelsen anne
Duygu dolu harika bir çalışma, mükemmel bir anlatım, ellerinize, yüreğinize sağlık.- Saygılarımla.- Berkay Kur.
Anne ile evlat sevgisi. Ne güzel muhabbettir o. Gerçi sağlıklarında kıymetlerini tam bilemesek de, haklarını bir türlü ödeyemesek de, ana yüreği işte; bir merhabaya, bir el öpmeye eriyip gidiverir değil mi sayın Ateş. Bu güzel dizeleriniz için kutluyorum sizi. Yüreğinize ve kaleminize kuvvet diyorum.
Şiiriniz sipariş olmasına rağmen, Güzel Duygular yüklemiş, Uygun Kafiyeler yazmış ve son Mısraların da uyumlu olmasına özen göstermiş olmanıza rağmen sadece Heceleri saymamışsınız, onu da yaparsanız, çok çok daha güzel olur Şiiriniz...
Tebrik ediyorum...
ANNE şiirleri bir başka duygulu oluyor efendım guzel bır anne şiir tebrıklerımle
selami
eğer çektiğimiz acılar sevdiklerimizi geri getirseler, en şiddetlisini çekerdik…. ama taktiri ilahi işte.
hüzünler mısralarınızda kalsın.
paylaştığınız için teşekkürler.
Ismarlama şiir olmasına rağmen anne gibi kutsal bir varlığa yazıldığı için anlamlı ve güzeldi.
İnsanın sevdiğini yanında bulamaması ne kadar acı ve kaçınılmaz son. Yüreğinize sağlık, sevgi ve saygımla
yüreğinize sağlık
Annelerrrr yürek yangında kalır ölüm onları bizden aldığında ama hayatın diğer yüzüdür yaşam gibi de ölüm
herkez asıl sahibine döneektir evet
annlerin bekçiliği bittiğinde onlarda usulca nefesin üflendiği yere dönecekler
RUHLARI ŞAD olsun
Bu şiir ile ilgili 118 tane yorum bulunmakta