Anne Şiiri - Hakan Ünal

Sonbaharda dallarda kuruyan yapraklar dökülür
Yıllara meydan okuyan çileli saçlarda dökülür anne,
Ömürden hergün bir sayfa,her yıl bin sayfa koparılır anne,
Her geçen gün,acılarla dolan seneler ölüm demek anne
Ölüm demek göç demek anne...

Kırışan çehreler geçen ömrün göstergesi
Karbeyaz saçlar öbür taraftan haber verir anne,
Harabeye dönmüş yürekten,tarumar olmuş hayattan
Yıkılan gururlardan hesap sorulur anne,
Umutsuzca giderken meçhule birgün toprak olacağız anne...

Gençliğinde ilkbaharı çiçeklerle yaşarsın
Yarı büklüm gezerken soldurulan gençliğine yanarsın
Hazanda yapraklar dökülürken ağlarsın anne,
Minareden her ses yükselişinde dualar edersin Rabbime
Ağlarsın,hıçkırıklara boğulup ağlarsın anne...

Her söken şafağın akşamı olacağı gibi
Her doğuşun mutlaka bitişi olacak anne
Dünyada kötüye birşey olmaz diyorlar
Diğer tarafta iyiler kazanacak anne
Orda kaybederim diye korkuyorum anne...

Sevdim,sevildiğimi bilmeden hep yandım
Yalnızlığıma hep ağladım anne,
Kötülerle dolu dünyada,bilinmez sona giderken
Ölümsüzlüğü tatmak için
Karşılıksız;
Senin gibi sevmek mi lazım ANNE.....