Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Yüreğinize sağlık hocam çok güzeldi
Saygılar usta kaleminize
çok çok güzel bir şiir ,bence yüzlerce yorum olmalı güzel şiirler ve güzel şairlere kıyılınca çok üzülüyorum.şiirleri her zaman yaşayacak şairime selamlar
‘Kıblemdir’ ayağı, pusulam izi
'Secdegâhımızdır' sinesi sözü
Arama cenneti cennettir yüzü
Ar'a düşersinde kimse ağlamaz
İnsan kaç yaşında olursa olsun annesine ihtiyaç duyması anneliğin ne yüce olduğunu anlatmıyor mu? Tebrikler .
Acze düşen kelimelerimiz..Bazen ne kadar yetersiz oluyor değilmi?
O sancıyı yüreğinde hisseden herkese teşekkürler..Kadının adı yok denildiği zamanlar artık öyle eskidi ki..Şimdi kadın önce ana sıfatıyla onure ediliyor..Sonra kimliği yerleşiyor..O mübarek bir kelimedir ve o kelimeyi söyleyebilenlere gönül dolusu selamlar...
Çok güzeldi sevgili Orkun..)
Kapansa kapılar bir bir yüzüne
Alkorlar düşse de candan özüne
Ağıtlar işlenir kefen bezine
Yâr'a düşersinde kimse ağlamaz
Al anadan rıza, hak razı olsun,
Alnında cennetten bir yazı olsun!
güzeldi be dostum, ders gibi idi doğrusu,Tebrikler...
.
Güzel 1 şiir olmuş Efendim...
.
TEBRİK EDERİZ...
.
Saygılarımızla...
.
Vesselam
Bütün analar böyle değil tabi değil mi?
Musab bin Umeyr'in anası vardı. İmanıyla arasına analık hakkını koydu.
O'nun gibi, daha nice analar var. İnsanların inançlarıyla aralarına giriyorlar.
Kanımca öz, hiç bir sevgi, yücelkte, Allah'ın ortaya koyduğu ölçüleri aşmamalıdır.
Bazen kullandığımız simgeler, sevgimizin tezahürleri olsa da, ayetlerle tesbit, tescil edilmiş kutsal değerlere dokunmamalıdır.
Diye düşünürüm.
Başarılı güzel çalışmanızı kutluyorum.
Bir başına kalsan duyulmaz sesin
Soran olmaz kimsin nerdesin nesin
Anlarsa O anlar orası kesin
Zora düşersin de kimse ağlamaz
Al anadan rıza, hak razı olsun,
Alnında cennetten bir yazı olsun!
Tebrikler Orkun can.Kalemin daiö olsun.İzninle eşlik etmek istedim.
SEVGİLİ ORKUN BEY,
HER MISRASI NAKIŞ NAKIŞ DÜŞÜNÜLEREK İŞLENMİŞ BİR GÖNÜL SECCADESİ GÖRDÜM ŞİİRİNİZDE. GÖNÜL GÖZÜNÜZE SELAM OLSUN.
çok harika hoş.
Bu şiir ile ilgili 10 tane yorum bulunmakta