Senin umutların vardı elimde
Düşünce yerlere, getiremedim
Anacığım derken yandı dilim de
Harfi kelimeye yetiremedim.
Domur domur ter olurdu yüzünde
Her gece sallardın beni dizinde
Cennet meyvesiydim senin gözünde
Oysa bir gül bile getiremedim.
Salıncak kurmuştun koca dallara
Gurbete çıkarken baktım bir ara
Su serpmiştin dönsün diye yollara
Ben dünya işini bitiremedim.
Çözemem, kördüğüm kaygılarımı
Yazsam yollasam mı duygularımı
Bir sızı bölüyor uykularımı
Gördüğüm rüyayı bildiremedim.
Bir yaş daha yaşlanırsın her sene
Analar da özler, bekler; desene
Gözyaşın mendilde benzer desene
Yıkatıp güneşe serdiremedim.
İffetle merhamet abidesisin
Hakk’a el açarsın, hakkın sesisin
Bir gün nedir anne, ‘bir ömür sizin’
Nakkaşa nakışı, ördüremedim.
Az gelir yıldızı gül diye taksam
Oturup, yüzüne gül diye baksam
Bayram bayram mıdır yanında yoksam
Sözü daha fazla sürdüremedim.
Boyun Büktüm Güle Doğru (sh. 129)
Mehmet GözükaraKayıt Tarihi : 10.5.2008 18:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Anne için şiir yazmaya bir sebep aramak yersiz. Her anne duruşuyla sarışıyla bakışıyla ve hatta hissedişiyle şiirin ta kendisi.
oldu şimdi anneler.
Kilolar artmış,
şişmiş enseler.
Yanında kalamaz
oğulun kızın.
huzurevinde bulur
kendisini ansızın.
Yinede hayır dua
eder anneler.
TÜM YORUMLAR (26)