Anne Şiiri - Necati Keçeli

Seni bu gün degil, her canim yandigimda,
her basim sikistiginda, uzaktada olsan
mezardada olsan, 'ANAM' diye, bagirir
seni çagirir sana senlenirim. Sesimi duyan
tek insan sensIn, Annecigim...
ANNELER GÜNÜN KUTLU OLSUN...

Tökezleyip düşsem koşar gelirdin
Acıyan yerimi hemen bilirdin
Akan gözyaşımı öper, silerdin
Gözyaşım sel oldu nerdesin anne

Ne zaman ağlasam gelip avuttun
Ninniler içinde beni uyuttun
Süslenmiş beşikler ile büyüttün
Her resmin gül oldu nerdesin anne

Hastalansam şifa idi ellerin
Alıp bağrına basardı kolların
Derdimi söker alırdı dillerin
Mezarın yol oldu nerdesin anne

Süpürge ederdin saçların akken
Zorla yedirirdin karnım tokken
Ne istesem aldın elinde yokken
İsteğim gel oldu nerdesin anne

Saçımı okşardın büyüdü derdin
Akıl yol gösteren sözler ederdin
Taşlara oturtmaz minder sererdin
Belimde yel oldu nerdesin anne

Sevgin tükenmedi ömrün boyunca
Hemen sevinirdin haber duyunca
Resmini alıp koynuma koyunca
Bana bir hal oldu nerdesin anne

Çekerim derdini hasretin başta
Ararım yüzünü gördüğüm düşte
Olmasaydı ölüm, ayrılık keşke
Necati lal oldu nerdesin anne

Necati KEÇELI
IZMIR