Anne Şiiri - Şeyhettin Yalçınkaya

ANNE

Gönüller sultanı, mülkler hâkimi,
Meleğim, bir tanem, baş tacım anne!
Onulmaz dertlerin Lokman Hekimi,
Tabibim, dermanım, ilacım anne!

Gözyaşımla yaslı, gülüşümle şen,
Düşmanıma ateş, dostuma gülşen.
Bütün engelleri aldın önümden,
Ovaya dönüştü yamacım anne!

Hâlâ bir çocuğum geçse de yaşım,
Kuzular akranım, kuşlar sırdaşım.
Bir büyük kavgada yarıldı başım,
Söyle nasıl diner bu acım anne?

Sözlerin duruydu, sükûtun temiz,
Merhametin boldu, şefkatin deniz,
Kesildi sularım, kaldım çaresiz,
Kuruyup gidiyor ağacım anne.

Seninle dağları aşmak basitti,
Şimdi bir düzlükte mecalim bitti,
Varlığın içimde son bir ümitti,
Sensiz yarım kaldı miracım anne.

Çıkmaz sokağına düştüm gurbetin,
Boğazımda düğümlendi hasretin,
Yalnızlık buz gibi soğuk ve çetin,
Muhtacım ben sana, muhtacım anne!