Of desem dizlerini döver din.
Yokluğun ölümden zor imiş anne.
Uykuları sen kırka böler din.
Dünya kalbinden çok dar imiş anne
.
Severken ılık bir sesle severdin.
Gülden kıskanır göğüsünü gerer din.
Dönmek mümkün olsa geri dönerdin.
Sensiz hayat ateş kor imiş anne.
Sütün burnumda kokar gibi daha.
Öksürsem dua ederdin Allah ha.
Minnet mi eyledin kara toprağa.
Senden ayrılık zar imiş anne.
Ninni söylerken yüzün ıslanır dı.
Gökteki melekler seni kıskanırdı.
Çile yokluk sinende saklanırdı.
Meğer bütün her şey sır imiş anne.
Cehennemin yakmaya utandığı.
Mukaddes kitabın aziz saydığı.
Yüce değerli bilinen varlığı.
Toprağa vermekte var imiş anne.
Kayıt Tarihi : 5.2.2015 18:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Uzun 3](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/02/05/anne-748.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!