Anne Şiiri - Bünyamin Aslan

-----

sana azabı var mıdır ateşin

bir yürek ateşi,bir ateşten yürek
İbrahim ateşi kadar serin,İbrahim ateşi kadar derin
bir anne,bir evlat,can içre can
anne evlada devlet,anne hüküm
çehresinde merhametler pervane
anne devlet anne cennet

başım dizlerinde duyuyorum
derin bakıyorum gözlerinde kuyu
kuyuda Yusuf güzelliği
mesneviler pür nur oluyor
dehşetle vuruyor kalbi insanın
anne dediğin vakit
bir Meryem oluyor anne,bir Hacer
başım dizlerinde duyuyorum
anne seni ayaklarından öpüyorum

gözlerinde sevgi emzirir
gözlerimde bir kadın
nazarında merhametler
bir ateşten yüreksin sen sıcacık
ben senin yürek ateşinim anne
duaların kolum,kanadım

on bir yürek dokudun dizlerinde
dudakların dan eksilmedi dua
kimleri yaşadın,kime yaşadın
alınyazın sen değilsin
yazın yalnız değil
ne ilahi hazdır sende yaşamak
sende ölmek ne kutlu

duymadım bir dem isyanın derde düşeli
bir dem duymadım melekleri incittiğin
bu mudur Eyüp sabrı dedikleri
sana azabı var mıdır ateşin

gittin zamansız
acılar kundaklayıp yüreğime
bir o kadar mağrur
bir karanlık çöktü göklere
sonra bir nur,bir alevden yağmur
melekler seni ağladı,seni yağdı gökler
yokluğun beni tükendi
gittin yolun var yoldaşın var
on sekizinde bir yürek
gözlerinde yaşın var

bundan öte yol var mı anne
en iyi sen bilirsin ölmeyi
geceler boyu ölüp
ölüp dirilmeyi
yıllar var gülmemiş yüzün
gülmek sırası sende
melekler kapında gülsün yüzün