Ak düşen yıllarım dönsün tersine,
Bir yılı bir güne satayım anne.
Dizinde minnacık başım izine;
Uzanıp yeniden yatayım anne.
Geceyi gündüzün yanına koydun,
Sesini sesimin ardına koydun,
Gözümü hâla o yıllarda koydun,
Ben hangi birini sayayım anne.
Ayağın altına serili cennet;
Anadan ayrılan getirir cinnet.
Sımsıcak bir mezar canıma minnet!
Ben senin yerine gideyim anne,
Ve boyandı dünya hüzün rengine,
Sarmayın annemi toprak bezine.
Sarılıp, mübarek sıcak eline,
Hakkını helal et; öpeyim anne,
Biricik anneme cennet mülk olsun;
O nasıl evlat ki; anne yük olsun! ! !
Anneler ölmez ki, sana aşk olsun;
Ben hiç büyümedim, neyleyim ANNE..
***
Annem sensin benim başımın tacı
Annesizlik bilki ölümden acı...
Senden başka yoktur bunun ilacı...
Ben gönlümü nerde eyleyim anne.......Şerife GÜNDOĞDU ...13.05.2018
Kayıt Tarihi : 6.7.2007 21:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kaybettiğim annemi çook özledim çok.
Her anne şiiri de beni ağlatır zaten.
Kaleminize sağlık.
**GÜNEŞi UYANDIRAN KADIN
Bir kadın tanıdım narin güzel ve ince
Yüklenip dünyayı taşımaya çalışırdı öylece
Bir ateş yakardı kalkıp yarı gecede
Güneşi uyandırmak isterdi sadece
Tutardı sarnıcın yolunu sessizce
Dönerken sudan güğüm belinde,testi elinde
Güneş yeni uyanırdı Vona Burnu' ndan
Ekmek pişirirdi narin kadın mısır unundan.
İnekleri sağar,yayık yayardı
Çorba pişerken sarma sarardı
Sütü alıp ocaktan bir de börek yapardı
Börekçi'ydi zaten kızlık soyadı.
Yumurtalar günlük ekmekler sıcak
Bahçeden salatalık domates toplanacak
Sofra hazır,artık çocuklar uyanacak
Az sonra çoban inekleri bahçeye kovacak.
İmeceye gidilecek Behiye Yengeye
Gün batımı bahçeden eve dönünce
Ev halkı yemek istemese
Üstleri hiç kirlenmese
Narin kadın çok yorgun
Erkenden uyusa ve dinlense
Ona dokunmasa kimse
Yarın güneşi tekrar uyandırabilse.
Yıllar yıpratmıştı narin kadını
Bir akşam uyudu ve uyanamadı
Artık güneşi kim uyandıracaktı?
Güneşi uyandıran kadın benim anamdı.
Naime Özeren
**GÜNEŞi UYANDIRAN KADIN
Bir kadın tanıdım narin güzel ve ince
Yüklenip dünyayı taşımaya çalışırdı öylece
Bir ateş yakardı kalkıp yarı gecede
Güneşi uyandırmak isterdi sadece
Tutardı sarnıcın yolunu sessizce
Dönerken sudan güğüm belinde,testi elinde
Güneş yeni uyanırdı Vona Burnu' ndan
Ekmek pişirirdi narin kadın mısır unundan.
İnekleri sağar,yayık yayardı
Çorba pişerken sarma sarardı
Sütü alıp ocaktan bir de börek yapardı
Börekçi'ydi zaten kızlık soyadı.
Yumurtalar günlük ekmekler sıcak
Bahçeden salatalık domates toplanacak
Sofra hazır,artık çocuklar uyanacak
Az sonra çoban inekleri bahçeye kovacak.
İmeceye gidilecek Behiye Yengeye
Gün batımı bahçeden eve dönünce
Ev halkı yemek istemese
Üstleri hiç kirlenmese
Narin kadın çok yorgun
Erkenden uyusa ve dinlense
Ona dokunmasa kimse
Yarın güneşi tekrar uyandırabilse.
Yıllar yıpratmıştı narin kadını
Bir akşam uyudu ve uyanamadı
Artık güneşi kim uyandıracaktı?
Güneşi uyandıran kadın benim anamdı.
Naime Özeren
TÜM YORUMLAR (42)