Anne Şiiri - Yusuf Ziya Karataş

Seni özledim yine ben
Şu koca yaşımda anne.
Yanıyorum hasretine susamış
Yanıyorum özleminden
Küçük bir bebek gibi
Koyuyorum başımı
Kokun beni okşuyor
Başımı sıvazlıyorsun
Kokun mis gibi.
Seni özledim yine ben,
Yanıyorum özleminden
Şu koca yaşımda,
Hasretine susamış
Yudum yudum özlemim
Senin sevgine kalmış.

Biliyor musun anne
Hergün seninleyim,
Ama özlüyorum,
O nasırlı pamuk gibi ellerini,
O şefkat dolu gözlerini
Seni özlüyorum anne
Bana bakarken
Tarif edemediğim yüzünü
O zamanlar hiç anlamadığım,
Anlamak istemediğim
Ama şimdi düşündükçe
Anladığım ve ağlamak istediğim
Sözlerini özlüyorum anne.
Şimdi yanımda olsan,
Başımı göğsüne koysam
Ve öylece uyusam anne
Uyusam uyusam.

Çok sıkıntı çektim anne
Çok dert gördüm,çok çile
Koymadım koyamadım kimseyi
Senin yüreğimdeki yerine.
Şimdi yanımda olsan anne,
Yetmiyor yüreğimde olman
Şimdi yanımda olsan
Hani küçükken yaptığım gibi
Başımı şöyle göğsüne koysam
Ve öylece bin yıl dursam.
Uyusam kalkmasam dizlerinden
Yine seni özledim yine ben
Yanıyorum özleminden
Anlatmak öyle zor ki
Dayanmak hasretine
Muhtacım sevgine
Bilmemiştim ben anne
Beraberken kıymetini
Gerçi kırmadım hiç
Ne babamı ne seni
Ama hasretine dayanmıyor
Şu yüreğim var ya.
Hala arıyorum
Beni alıştırmışsın
Dizlerinde yatmaya...