Anne; Şiiri - Ahmet Tepeli

Anne,bugün doğum günüm
Sancısını çektiğin oğlun
Yirmi dördünde,

Ve oğlunun yüreyinde bir aşkın darp izleri,
Kanadıma aşk deymiş kırgınım anne
Bugün doğum günüm,
Ayrılığa dönen günüm,
Yanlızlığımın ecele çark ettiği gün,
İşte o; gün bugün anne,

Elimde bir solmuş resmin bile yok anne
On sekiz yıl oldu, hayalinin izi kalmadı;
Başımı dizlerine koyup dertleşeceğim sen yoksun.
Anne;

Kanadım kırık boynum bükük,
Yüreyimden bir aşk göç etmiş,
Üveyliğide öğrendim öksüzlüğümden ötürü,
Anne;

Bugün doğum günümdü anne;
Bir sigara gibi yandım yine yarimin gidişinde,
Sararmış bir gül gibiyim şimdi,
Tuttuğu her yabancı elde,
Ölüm nedir bilmezdim anne,
Yaşım altı;
Öldüğünü söylediler,
Tanıdığım bütün teyzeler,feryat figan içinde,
Ağlıyorlardı anne;

Pencereden,babamı gördüm avluda,
Gözleri kan kırmızı,
Kan düşmüştü gözlerine ağlıyordu anne;
Hatırlamıyorum biri geldi kulağıma,
Annen yok artık çok uzaklara gitti dedi,
Allah baban onu yanına aldı
Peki uzak dediği ne; kadar uzak; tı anne;
Öyle korkmuştum,ki karanlıktan korktuğum gibi,
Küçük kalbim duracak gibiydi,
Ve telaş içerisindeydim,
Ulu orta ellerimi tutacak elini aradım,
Yoktu anne;
Uzak dedikleri ölüm kadar uzakmıydı
Sensizliği hissetim iyiden sancıya ağladım,
Yorulup uyuyuncaya dek anne;

Ve yaşım yirmi beş,
Odamda ben sarhoş,
Doğum günümü kutluyorum,
Karşımda o; vefasızın resmi anne;
Derin bir hıçkırıkla mumları söndürdüm,
Şerefine kadehler kaldırdım
Gidişine lanetler yağdırdım onun anne;

Ve babamı hatırladım sensizliğe ağlayışını
Her insanın anotomisinde
Varmıdır bir sensizlik hikayesi anne;
İçime bir köz düşmüş,
Nefesim boğazımda düyümlenmiş anne,

Dar ağacında devrik bir kumandan gibi,
Zaferim yok gayri,
Yenilgim sensizlikten ötürü,
Yetimliğe döndü öksüzlüğüm,
Ağlayışım çoçuk; ca ölümünü bilmeden,
Şimdi aşk beni yarala Terk edilmekte ölüm gibi sovuk bir şaka; mı anne,
Ve ben hayatımda ikinci kez ağlıyorum.
Yani sancısını çektiğin oğlun sancılar içinde,
Anne;
Her yanlızlık böylemidir,? ?
Anne; ?