Anne... Şiiri - Nazlı Dolucan 241

Çok çile çekenlerin kamburu olur derdi annem…

Önce omuzlar çöker, başı öne düşer ve sırtındaki tümsek büyür gider…

Bunu neden derdi anlamazdı küçük yüreğim…

Hayat acıdıkça acımaya başladı eksik kalan yanlarım.

Bir tabuttu sığındığı, oysa küçük bir evdi hayali…

Kim bilebilirdi, ölüm bu, hayallerin acımasız katili…

Çocuklarım derdi hep,

Bir gelecek düşlerdi hayallerinin düşüşünden habersiz!

Ağlayamadım, inanmak istemiyordum, boğazımda bir düğüm…

Gidemezsin sen, şimdi olmaz Annem, şimdi olmaz…

Ben doymadım ki kokuna, okşamadın doyunca saçlarımı.

Bir başıma bırakma beni bu yalan dünyada…

İçimde isyan, içimde sancılar…

Sensizlik böyle bir şey mi?

Acı bir sessizlik ve sızlayan burun direğim,

Herkes çocuk deyip geçti, farkında değilim sandılar,

Ama farkındaydım hayatın, kaybettiklerimin,

Farkındaydım annemin sesine hasret kalacağımın…

Farkındaydım bir daha saçlarımı okşayamayacağının…

Çaldığımda anneme açılmayacağının kapının.

Farkındaydım, bir anne sıcaklığını vermeyeceğinin çatırdayan sobanın.

Kalbimde acıyan anneme bir daha koşup sarılamayacağımın…

… Bu bir yolculuk Anne sevdiklerinden uzağa,

Ama üzülme kalbim hep seninle olacak…

Biliyorum toprağını sevmeyeceksin beni sevdiğin kadar,

Belki yanımda olacaksın hiç gitmemiş gibi ,

Resimlerine bakıp seni bir daha özleyeceğim,

Ağlayacağım gecelerde, dizlerini arayacağım başımı yaslamaya,

Belki bir gün bende anne olacağım, yokluğun hep sızlayacak kalbimde.

Gözlerim nemli seni anlatacağım…

Anne sana söyleyemedim ama…

Seni çok seviyor yavrun, seni çok seviyorum…

2.Şiir

Annemin Ardından

Bir sabah uyandığımda sen yoktun

Gitti dediler sonsuzluğa doğru

Sonsuzluk neydi? Neye benzerdi?

Dönmez dediler...

Biliyordum bu gidişi sen istememiştin

Çünkü sen beni bırakıp gitmezdin

Beni koymazdın bir başıma çaresiz

İçimdeki o tatlı kıpırtıyı salmazdın karanlık kabuslara

Gidişinle mavi balonumu uçurtmazdın

Elimdeki elma şekeri fırlattırmazdın duvalara

Sen beni yalnız koymazdın köşe bucaklara....

İnanmamıştım önceleri yokluğuna

Bir avuç toprağı gösterip

İşte orda annen, uyuyor dediler

Söylemediler Annem söylemediler...

Bir avuç tprağa sığdığını...

Beni yalnız koyduğunu, söylemediler...

Canım acıyor Anne, içim çok yanıyor...

Yağmurlar yağdı üzerine,

Üşüdün mü Anne?

Islattı mı damlacıklar o gül yüzünü?

Hani gitmem demiştin!

Sen benim... Sen benim kınalı kuzumsun demiştin

Hani gitmem! Gitmem demiştin

Sende kandıdın beni

Son kez elimi tutmadan, yanağımı okşamadan gittin

İçimi yaka yaka, ağlata ağlata gittin sonsuzluğa...

Beyaz karlar örttü yüzünü, saramadım ölünü

Seni unutmadım unutamam anneciğim...