Anne Şiiri - İsmail Dut

Beni dünyalara değişmezdin ya hani
Bense yeni dünyalar arıyorum
Sana sevgimi anlatmaya.
Şimdi hayaller kuruyorum sensiz dünyamda
Birsen oluyorsun birde ben;
Sıcacık oluyor içim;
Bazen ürperiyorum karanlılarda,
O zaman daha çok eziliyor o küçücük kalbim.
Gel! diyorum sessiz çığlıklarımda
Ama duymuyorsun beni.

Sensizliğe alışmak çok zormuş anne!
Hayallerimde olmasa
Sensiz günlerimi kim sarardı benim
.
Gittiğin gün geliyor aklıma
O son sözlerin, o güzel yüzün,
Keşke,keşke dokunabilsem bir daha,
Biliyorum yok,
Dönüşü yok uzaklardan.
Şimdi hayaller kuruyorum
Sensiz dünyamda.
Karanlığa karışıyor çığlıklarım
Ama duymuyorsun beni.

Geceler örtüyor üstümü,
Rüzgarlar okşuyor saçlarımı,
Yağmurlar masallar anlatıyor bana
Hasret türküleri söylüyorum geceler boyu,
Özledim anne, özledim seni!

Bari rüyalarıma gel
Sıkıca sar beni
Bırakma anne kollarımdan
Götür beni de gittiğin uzaklara
Biliyorum yine duymayacaksın beni
Yine hayaller kuracağım
Sensiz Dünya’mda
Hasret türküleri söyleyeceğim geceler boyu
Karanlıklar çökecek yine üzerime.

Gel anne gel rüyalarıma,
Aydınlat karanlıklarımı,
Isıt kalbimi,
Tut ellerimden bırakma beni,
Götür senin olduğun uzaklara
Bırakma beni anne!
Bırakma bırakma beni!

İsmail DUT
21.03.2007