Anne Şiiri - Mehmet Ali Fırat

ANNE

Deryada kayboldum
Deryada.
Sunaya koydular hasretimi
Kayboldum.
Yeşil çimen,
Ak yaprakta,
Yasa tuttular hasretimi.
Kokun uzak uzak gelir,
Bebekliğimin tadıdır bu tek tanıdığım.
Mor fistanlı güllerinde
Yüreğim yitik bir desen.
Gözlerin, gözlerin anne,
Katıksız,
tenha,
Bir başıma ben,
Benimle tahta kurulmuş padişah
Sen.
Sana bir şey söylemeyeceğim
Söylemeyeceğim anne,
Terk edilişlerin bir sebebi olmalı
Sende sebep ben değilim
Sebebine er geç terk ettin.
Suya değdi ayakların anne,
Suya
Tortu tortu suda gül bedeninin
Hazan yapraklarında sarı gül yazman.
Beni çocuk kokusuna bıraktın anne,
Ellerin iki nar
Yâr
Yüreğim kanar
kanar anne.
En çok da düşlerimi özledim,
Kıvrılan gövden üzerinde,
Bir gurbet kuşu kalışlarımdır,
Beni mahveden.
Ayaz sokaklarıyla bu şehri
Çileli kaldırımları ve kırık dallarıyla
Sen giderken tanıdım.
Sen giderken uçarı bir yalnızlıktı,
Büyük bir boşluk,
İçimi ürperten bir vuruştu.
Tanıyamadım.
Beni içime,
İçmelere terk ettin anne,
Yüreği çiğnenmiş bir ateş,
Tutuşan bir ot.
Kül oldum
kül oldum anne.

Bana öksüz kucaklar bıraktın,
Yıkık taşlar,
Budanmış söğüt ağaçları altında
Uykularımı bıraktın.
Bana darağacında bir hayat,
Ucu görünmeyen yol,
Bana ağlayışlar
Ağlayışlar...
Bir de kendini bıraktın anne,
Hayal meyal gülüşlerinde
Neyimi bırakmayacağım kendini.
Keşke göğsünde durup dinlenen
Bir yolcu olsaydım anne,
Keşke ellerinin kiri olsaydım,
Kiri.
Gözlerinde şeyda,
Gönlünde bir kaçak çocuk kokusu.
Bir haylaz sevda olsaydım.
Keşke dar ettiğin sokaklarda,
Çileli kaldırımlarda,
Bekleyişim olsaydın.
Ömür tükenseydi anne,
Yol tükenseydi,
Umudum bekleyişin olsaydı,
Sen tükenmeseydin.
Keşke gecelerde parlayan yıldız
Dağlara düşen gök kadar,
Uzak olsaydın,
Uzak.
Beni bıraktığın gecelerin
Rüyam oldu anne,
Rüyam.
Beni bıraktığın kokuların
Kar kadar yağar,
Kar kadar...
Tanıdığım her ses senin anne
Her bakışın bir irkiliş,
Bir irkiliş...
Beni yalnızlığa terk ettin
Terk edilişlerin bir sebebi
Olmalı anne
Sende sebep ben değilim
Biliyorum,
Çocuk tükenişlerdir,
Çocuk tükenişlerdir.
Ürperen bir yürektir
Sende her dönüş, her dönüş...
Sende sebep
Bitişlerdir,
Bitişlerdir.
Sana kızmadım anne,
Sen bende
Tükenmiş aşklarını,
Saklı kederlerini,
Parçalanmış düşlerini,
Sen bende anneliği bıraktın.

Sen bende çocukluğumu bıraktın.
Hiç büyümeyen yanımı
Acılarımı
Acılarımı...

Mehmet Ali Fırat