İnsan yaşarken ölür mü anne, İşte ben öldüm, Toprağa oğul verdim, Çok acı çektim ama ölmedim, Toprağa babamı verdim, Canım çok yandı, Toprağa hayat arkadaşımı verdim, Acı tatlı günler geçirdiğim, Hayatımı yoluna adadığım, Uğruna neler nelerden vazgeçtiğim, Yüreğim bu kadar yanmadı anne, Şimdi yüreğim yanıyor,canım acıyor, Gözlerim muson yağmurları gibi, Durmak bilmiyor anne, Kendimi tanıyamıyorum, Bana neler oluyor, Bu feryat bu figan niye, Kime bunca sitem, Niye yüreğim yanıyor anne, Artık istediğim birşey yok hayattan, Bu hayat bana göre değil anne, Bunca günah bunca çirkinlik içinde, Yaşayamam ben anne, Bu dünya bana göre değil anne,
Ayten ÇobanoğluKayıt Tarihi : 5.2.2012 15:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsanlar sıkıntı ve özlemlerini dışarı vurdukları oranda yaşama daha sıkı bağlılık gösterecek, yaşamın gerçekliğini tam olarak kavrayacaktır. Üzüntüler de, mutluluklar da yaşamakta olan insan içindir. İnsan, bazen geçmişteki olaylardan kendini söküp alması ve yaşamını yeniden inşa etmesi, geçmişteki bütün olanları unutup, hayata yeniden başlamalı. Daha önce yaşanan olumsuzluklara rağmen, mutluluğu yakalamak için savaş vermeli insan. Duyarlı yüreğinizi ve içimi acıtan paylaşımınızı kutluyorum. 10 + ANT. Saygı ve sevgi ile kalın.
Hikmet YURDAER
TÜM YORUMLAR (3)