Çocuktum, doymamıştım, henüz daha kucağa,
Gurbet yoluna düştün, sensiz kaldım hep anne.
Üşüdüm gecelerce, hasret kaldım sıcağa,
Kollarını aradım, sessiz ağlayıp anne.
Öksüz yetim büyüdüm, gurbet boynumu büktü,
Almanya dedikleri bir uzun yoldu anne.
Hasret kokan mektuptan başka tesellim yoktu,
Ne bir gün mutlu oldum, ne yüzüm güldü anne.
Almanya acı vatan, yaşamayan bilemez,
Şu ekmek parasının, kahrı ne çoktu anne
Diyorlardı ağlama; erkekler hiç ağlamaz
Oğlun daha ufacık, körpe çocuktu anne
Onca yıl hasret kaldım, hem sana hem babama,
Gurbet hep yüreğimde ateş kor idi anne.
En son dönüp geldiniz; hasretlik bitti ama,
Kayboldu çocukluğum, oğlun büyüdü anne.
Kayıt Tarihi : 3.4.2007 12:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hangi dünya kaldıki önüne sereyim,
Dünyayı yalanlar sarmış annem.
Ben hâlâ bildiğin gibi dertliyim,
En önemli derdim yine sensin annem.
Acıyı sarıpta kanayan yarama,
Beni götürün ağlayan anama,
Dokunmayın, dokunmayın gözyaşlarıma,
RAFET'im diye silecektir benim annem.
TÜM YORUMLAR (2)