Hep var oldum yüreğinde
Taşa deydiğinde ayağım,
Acısı ta yüreğinde.
Hep var oldum yüreğinde.
Adım,adım çıkarken
Hayat merdiveninden;
Sevgindi bana yol
Gösteren, ANNE...
Hep var oldum yüreğinde.
Kurmuştu tuzağını,
İşliyordu beni yeniden hayat.
Değişmiştim,
Yaşıyordum başka bir iklimde.
Hep var oldum yüreğinde.
Anne...
Hep aynı kaldım sende,
Saf ve temiz çocuk.
Oysa, taştan bir yürek
Vardı bende.
Ben yaşıyordum aynalarda;
Sen yaşıyorsun HUZUR EVİNDE...
2007
Kayıt Tarihi : 2.4.2007 23:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bu şiiri yalnızlaşan annelerin adına yazdım.
TÜM YORUMLAR (1)