Anne Şiiri - Şenkal Balkıs

Sıcacık kucağındayım anne.
Gözlerin bakıyor mutlulukla.
Tadına doyamadığım kolların,
Mutluluk veriyor hayatıma.
Unutmuşsun tüm doğum zorluklarını
Dayanılmaz acıları yaşamamışsın gibisin.
Nasılda güzel gülüyorsun,
Bakarken yüzüme şefkatle
Sanki mutluluktan uçuyorsun.
Vermek için sütünü
Nasılda sabırsızlanıyorsun.
Dokuz ay ağırlık veren
Rahat uykuyu yasak eden
Bulantılarla damak tadı yok diyen
Sanki ben değilim gibi.
Ressamın tablosuna hayran misali
Hep izliyorsun eserini.
Uykusuz gecelerin sessizliğiyle
Şikayet etmeyen meleksin sen.
Kanatların öyle büyük ki,
Umutla beni saklıyor,
Kötülük kanatlarına çarpıp dağılıyor.
Yüreğin öyle sevgi dolu ki
O yürekte güneş doğmuş,batmıyor
Onun için ben hiç üşümüyorum
Öpücüklerin ömrüme baharı getiriyor
Çiçek bahçesi oluyor
Dudaklarının değdiği tenim.
İlk adımlarım o bahçede,
Yerinde hiç durmayan yaramazlığa dönüyor.
Nasıl ağlamıştım sarılıp boynuna,
Okula başladığım ilk günde,
Bırakma beni anne diye.
Okuyup koca adam olacağımı söylemiştin.
Ataya ancak böyle ulaşacağımı,
Ne güzel anlatmıştın.
İkna olup okuluma hayranlıkla bağlanmıştım.
Şımarırdım hep kucağında,
Nasılda keyiflenirdim dizine yattığımda.
Kendine hiç zamanın yok gibiydi.
Kırpmadan gözlerini hep beni izlerdin sanki.
Masal ülkesinde gibi düşünürdüm kendimi,
Doğum günüm geldimmi.
Ne güzel süslerdin,ellerinle yaptığın pastamı.
Bak şimdi kocaman büyüdüm.
Diplomalarımı aldım,
Sana layık olmak düşüncesiyle.
Kendimi gurbete attım,
Biliyorum ıslak gözlerin,
Biliyorum öpüyor,kokluyorsun,
Orada bıraktığım giysimi.
Ben olmasamda,
Bakıyorsun hep yatağıma.
Ellerini sürüyorsun başımı koyduğum yastığıma.
Bende özlüyorum seni anne.
Bana ördüğün kazağı hep giyiyorum.
Üşümesin diye ayaklarım,
Aldığın botları hiç çıkarmak istemiyorum.
Resmin ellerimde,
Öpmeye kıyamıyorum,
Kıysamda doyamıyorum.
Özlemin yüreğimde kor gibi dolaşıyor.
Bilmem ki bu ayrılık neye kurtuluş oluyor.
Geleceğim annem sakın üzülme.
Büyüdüm zannediyorum ama
Küçükmüşüm hala senin gözlerinde.
Geldim,pamuk ellerinle okşa saçlarımı.
Al sıcacık kucağına.
Sırıl sımsıkı.
Ağlıyorum,seller gibi gözyaşım.
Hani gözlerindeki anne bakışın.
İlk defa küstüm sana.
İlk defa darıldım ana.
Yalvardım,ağladım,sarıldımda
Hiç umursamadın,
Gözlerini açıp bakmadın.
Uzatıp ellerini silmedin gözlerimi.
Neden anne neden terkettin evimizi?
Neden üzdün canımsın dediğin beni?
Neden benden daha çok sevdin kabrini?