Anne Şiiri - Fırat Kıray

Ağlayamıyorum haykıramıyorum sana hayırsızlığımı anne

gözlerinden dökülen her damla yaşta bin parça oluyorum
yutkunuyorum isyanımı anne
ellerim kollarım bağlı çaresizim anne
ben hayırsız evlatım anne...ben hayırsız evlatım anne

hani bir lokma kuru ekmeğimiz vardıya sen yemezdin tokum oğlum sen ye derdin ya
ben çocukken bile inanmazdım tok olduğuna bilirdim evlatların için aç yatıp aç kalktığını
söz vermiştim kendi kendime büyüyünce annemi rahat yaşatacağım diye
tutamadım sözümü anne boynum bükük yüreğim param parça tutamadım anne

Dürüstlüğümle hain dünya arasında sıkıştım kaldım anne
ne kadar çalışsamda çabalasamda yok be anne gün yüzü görmek yok bize
keşke sana sözümü tutabilseydim anne
vefanı cefanı telafi edebilseydim keşke anne

biliyormusun anne ben seni çok seviyorum
sana her baktığımda yaşadığın eziyetleri her gördüğümde kendimden utanıyorum anne
mücadelenin mükafatı böylemi olmalıydı anne
and olsun anne and olsun ben adam olsamda olmasamda bir gün sana evlatlığımı yapacağım anne