Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Cennet onların ayakları altındadır...Rabbim onların hürmetine af etsin bizi(Amin)
Henüz iki üç şiirinizi okuyabildim.
Duygularınız çok zengin.
Kutluyorum yüreğinizi Ömer Yıldız bey kardeşim.
Bu şiirinizi çok çok beğenerek okudum.
Yüreğinize kaleminize sağlık.
Geniş bir zamanımda yine uğrarım sayfalarınıza inşallah.
Başarı yollarınız hep açık olsun.
Saygımla selamlar... Sultan Yürük
ALÇAK GÖNÜLLÜLÜK VE
PİŞMANLIK ÇIKMIŞ ÖN PLANA...
AMA ANNEYE HOŞ BİR SESLENİŞTİ.
YÜĞREĞİNİE SAĞLIK.
SAYGILARIMLA
şiirin çok güzel ama sanki bir şeyler eksik
Yüce Yaradan,sonsuz merhametinden annelere de küçücük bir parçasını vermiş,o sebepledir ki analar,yavrularına hiç kıyamaz,darılamaz.
Hakları her daim helâldir.Sevgili Ömer,annene çok güzel bir şiir hediye etmişsin ne mutlu o anneye ki, senin gibi kalbinde iman nuru olan bir evlat yetiştirmiş.
Kalemin daim olsun,kardeşim.TAM PUAN
Analar affetmez mi hiç..canını verirde kıyamaz evladına..belki bizim onu sevdiğimizden ziyade sever bizi..senin kadar kimse sevmiyor annem bir sen ağlarsın ardımdan gerisi yalan ağlar anam..bende anayım ve dünyanın en güzel duygusu ana olmak..içten paylaşımın için çok sağolasın şiir yürekli kardeşim..kalemin çağlasın..saygılarımla...
Analar başkadır.
Anneler için ne yapılsa, ne söylense,ne yazılsa azdır.
Duyarlı ve güzel yüreğinizi kutlarım.
Kurgusu, sadeliği, derinliği ve samimiyeti ile harikulade bir şiir olmuş.
Görünen o ki; Güzel Annemizin yirmi üç yıl önce doğurduğu Ömer harika bir şair ve de çok başarılı.
Hayır duaları ile başarıdan başarıya koşan, sağlık ve mutluluk dolu nice 23 yıllar diliyor, 10 puan, selam ve sevgilerimi gönderiyorum.
İfadeler çok hoş, çok saf ve çok masumca. Tamı tamına ana evlat arasında olması gereken samimi ifadeler.
Muhteva ve biçim olarak çok başarılı bir şiir.
Kutluyorum.
şu ana kdar sıradan okudum şiirlerinizi bu şiirinizi beğendim. son derece samimi olmuş. hr hangi bir zorlama yok ve özgün denilebilir. önceki şiirlerinize göre özgün diyorum. zira önceki şiirleriniz biraz sürekli tekrar edilen bilinen değişik şekillerde ifadeleri bolca bulunan şeylerin ifadesi. düz bir vaaz metninin kafiyelerle ifadesi. kusura bakma. umarım bana kızmamışsındır böylesi bir yorum yazdığım için. hoş ben de ne kadar yapabilirsem şiir eleştirisini oda var. tebrik eder başarılarının devamını dilerim arkadaşım. sevgilerimle.
yüreğine sağlık güzel olmuş
Bu şiir ile ilgili 47 tane yorum bulunmakta