Anne Şiiri - Şükrü Dikbıyık

kaderimiz böyle yazılmış anne
ne yaparsın elimizde değil,
bir lokma ekmek için,
dağı taşı delensin anne

hatırlarmısın,o eski yılları
unutamadığımız,aklımdan çıkmayan anıları,
unutmadım,unutamadım acı dolu yıllarımızı

bir evimiz vardı küçük,köhne bir yerdi,
sen uyumazdın,devamlı bana bakardın,
başımı okşar,yavrum diye ağlardın.

sabah kalktığımda seni görmezdim ben,
erkenden kalkar işine giderdin.
kahvaltı yapmaz,bana yaptırırdın anne,

utancımdan mahalleye çıkamazdım hiç
elbisem yamalı,papuçlarım delik
çoçuklar gülüp oynardı hep,yaralı yüreğim ezik anne.

ah annem ah,nasılda sevinmiştin,
karne günü notlarımın hepsinin beş olduğuna
bir daha kondururmuyum öpücüğümü gamzeli yanağına.

yıllar çok çabuk ilerliyor anne,
zamanı tutmak imkansız
küçük dediğin oğlunda büyüdü amansız,
saniyeleri,dakikaları durdurmak asılsız.

senden ayrıldığım gün bu gündür,anne
çok zaman geçti görmedim seni,
karmı yağdı şakaklarına,görmeyince.

geleceğim anne,geleceğim bekle,
hemde kuşluk vaktinde,
ezanlar okunurken,bayraklar,
dalgalanırken geleceğim bekle.

göreceksin bak elini öpeceğim,
şaiir olarak karşına dikileceğim,

karanlık yaşantımızı,
aydınlığa dönüştüreceğim,
söz verdiğim gün,buluşmak ümüdiyle,
hakkını helal eyle,anne....